- به عنوان پیشگفتار 1
- [مقدمه مؤلف] 6
- تنویر اول: در بیان فضیلت قرآن و حامل آن 7
- کوکب دوم: «در بیان فضیلت حامل قرآن است» 8
- کوکب سوم: «در بیان صفات قُرّاء قرآن و اصناف ایشان است» 9
- کوکب چهارم: «در بیان آداب خواندن قرآن است» 13
- کوکب پنجم: «در کیفیت ختم قرآن است» 18
- کوکب ششم: «در ثواب تعلیم و تعلّم و حفظ قرآن است» 19
- کوکب هفتم: «در ثواب قرائت قرآن» 20
- کوکب هشتم: «در بیان فضیلت تلاوت قرآن و نگاه داشتن قرآن» 21
- کوکب نهم: «در بیان فضایل و فواید بعضی از آیات و سور کریمه قرآنی» 22
- تنویر دوم: در بیان فضل دعا وشرایط و آداب آن است 58
- نجم اوّل: «در بیان فضیلت دعا و فوائد آن است» 59
- نجم دوم: «در توضیح مجملی از شرایط و آداب دعا» 61
- نجم سوّم: «در بیان سبب مستجاب نشدن بعضی از دعاها» 71
- تنویر سوّم: در ذکر بعضی از اذکار و دعوات و تعقیبات است که به اسانید معتبره منقول گردیده است و این مشتمل بر چند باب است: 75
- فصل دوم: «در ثواب تهلیل است و ثواب انواع آن» 77
- فصل سوم: «در فضیلت تسبیح است» 79
- فصل چهارم: «در فضیلت تحمید و انواع محامد است» 80
- فصل پنجم: «در فضیلت استغفار است» 81
- فصل ششم: «در فضیلت اذکار متفرقه است» 82
- باب دوّم: «در بیان اذکاری که مخصوص وقتی چندند» 85
- فصل دوم: در اذکار و ادعیه[ای که در عقب هر نماز باید خواند 89
- فصل چهارم: در بیان تعقیب مخصوص نماز عصر است 92
- فصل سوّم: در تعقیب مخصوص نماز ظهر است 92
- فصل ششم: در بیان سجده شکر است 93
- فصل پنجم: در بیان تعقیب مخصوص نماز خفتن است 93
- فصل هفتم: در بیان اذکاری است که در هنگام خواب باید خواند 97
- پی نوشت ها 100
و به سند معتبر از حضرت صادقعلیه السلام منقول است که: «حضرت رسولصلی الله علیه وآله وسلم هر روز حمد الهی میکردند سیصد و شصت مرتبه به عدد رگهای بدن، به این حمد که «اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ کَثیراً عَلی کُلِّ حالٍ».(521)
و به سند معتبر از حضرت صادقعلیه السلام منقول است که: «چون کسی را ببینی که به بلایی مبتلا گردیده است، سه مرتبه این تحمید را آهسته بخوان که او نشنود: «اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی عافانِی مِمَّا ابْتَلاکَ بِهِ وَلَوْ شآءَ فَعَل» بعد از آن فرمود: هر که در این حال این دعا را بخواند، هرگز به آن نوع بلا مبتلا نشود».(522)
و به سند معتبر از حضرت صادقعلیه السلام مروی است که: «هرکه بگوید: «اَلْحَمْدُ لِلَّهِ کَما هُوَ اَهْلُهُ» کاتبان اعمال از نوشتن باز میمانند و میگویند: خداوندا! ما غیب را نمیدانیم، یعنی حمدی را که تو سزاواری ثواب آن را نمیدانیم؛ حق تعالی در جواب ایشان میفرماید که: آنچه بنده من گفته شما بنویسید و ثوابش بر من است».(523)
و به سند معتبر دیگر ازآن حضرت منقول است که: «هر که هر روز هفت مرتبه بگوید: «اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلی کلِّ نِعْمَةٍ کانَتْ اَوْهِیَ کائِنَةٌ» شکر نعمتهای گذشته و آینده را ادا کرده است».(524)
فصل پنجم: «در فضیلت استغفار است»
به سند معتبر از حضرت امیرالمؤمنینعلیه السلام منقول است که: «خود را خوشبو و معطّر گردانید به استغفار، تا رسوا نکند شما را بوی های بد گناهان».(525)
و در حدیث دیگر فرمود: «استغفار روزی را زیاد میکند».(526)
و به سند معتبر از حضرت رسولصلی الله علیه وآله وسلم منقول است که: «بهترین دعاها استغفار است».(527)
و به سند معتبر از حضرت صادقعلیه السلام منقول است که: «چون بنده استغفار بسیار کند، صحیفه عملش که بالا میرود میدرخشد و نور میدهد».(528)
و از حضرت علی بن الحسین صلوات اللَّه علیهما منقول است که: «هرکه بگوید: «اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَاَتُوبُ اِلَیْهِ» او متکبّر و جبّار نیست».(529)