- به عنوان پیشگفتار 1
- [مقدمه مؤلف] 6
- تنویر اول: در بیان فضیلت قرآن و حامل آن 7
- کوکب دوم: «در بیان فضیلت حامل قرآن است» 8
- کوکب سوم: «در بیان صفات قُرّاء قرآن و اصناف ایشان است» 9
- کوکب چهارم: «در بیان آداب خواندن قرآن است» 13
- کوکب پنجم: «در کیفیت ختم قرآن است» 18
- کوکب ششم: «در ثواب تعلیم و تعلّم و حفظ قرآن است» 19
- کوکب هفتم: «در ثواب قرائت قرآن» 20
- کوکب هشتم: «در بیان فضیلت تلاوت قرآن و نگاه داشتن قرآن» 21
- کوکب نهم: «در بیان فضایل و فواید بعضی از آیات و سور کریمه قرآنی» 22
- تنویر دوم: در بیان فضل دعا وشرایط و آداب آن است 58
- نجم اوّل: «در بیان فضیلت دعا و فوائد آن است» 59
- نجم دوم: «در توضیح مجملی از شرایط و آداب دعا» 61
- نجم سوّم: «در بیان سبب مستجاب نشدن بعضی از دعاها» 71
- تنویر سوّم: در ذکر بعضی از اذکار و دعوات و تعقیبات است که به اسانید معتبره منقول گردیده است و این مشتمل بر چند باب است: 75
- فصل دوم: «در ثواب تهلیل است و ثواب انواع آن» 77
- فصل سوم: «در فضیلت تسبیح است» 79
- فصل چهارم: «در فضیلت تحمید و انواع محامد است» 80
- فصل پنجم: «در فضیلت استغفار است» 81
- فصل ششم: «در فضیلت اذکار متفرقه است» 82
- باب دوّم: «در بیان اذکاری که مخصوص وقتی چندند» 85
- فصل دوم: در اذکار و ادعیه[ای که در عقب هر نماز باید خواند 89
- فصل چهارم: در بیان تعقیب مخصوص نماز عصر است 92
- فصل سوّم: در تعقیب مخصوص نماز ظهر است 92
- فصل پنجم: در بیان تعقیب مخصوص نماز خفتن است 93
- فصل ششم: در بیان سجده شکر است 93
- فصل هفتم: در بیان اذکاری است که در هنگام خواب باید خواند 97
- پی نوشت ها 100
«یا اَللَّهُ یااَللَّهُ وَحْدَکَ وَحْدَکَ لاشَریکَ لَکَ اَنْتَ الْمَنَّانُ بَدیعُ السَّمواتِ وَالْاَرْضِ ذُوالْجَلالِ وَالْاِکْرامِ وَ ذُوالْاَسْماءِ الْعِظامِ وَذُوالْعِزِّ الَّذی لایُرامُ وَاِلهُکُمْ اِلهٌ واحِدٌ لا اِلهَ اِلاَّهُوَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ وَصَلَّی اللَّهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ اَجْمَعینَ.» بعد از خواندن این دعا، هر حاجتی که داری بطلب».(555)
و به سند معتبر از سکّین بن عمّار مروی است که گفت: «شبی در مکّه خوابیده بودم. شخصی به خواب من آمد و گفت: برخیز که شخصی خدا را در زیر میزاب به اسم اعظم «رَبُّ الاربابٌ» میخواند. بیدار شدم و به خواب رفتم؛ پس بار دیگر مرا صدا زد و همان سخن را گفت. بیدار شدم و باز به خواب رفتم؛ در مرتبه سوّم مرا صدا زد که برخیز که موسی بن جعفرعلیهما السلام خدا را به اسم اعظم میخواند در تحت میزاب، سکّین میگوید که: برخاستم و غسل کردم، چون به نزد حجر آمدم، شخصی را دیدم که جامه خود را بر سر پیچیده و در سجده است؛ در پشت سر آن حضرت نشستم، این دعا را میخواندند «یانُور یا قُدُّوسُ» سه مرتبه، «یاحَیٌّ یا قَیُّومُ» سه مرتبه، «یاحَیُّ لایَمُوتُ» سه مرتبه، «یاحَیُّ حینَ لاحَیَّ» سه مرتبه، «یا حَیُّ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ» سه مرتبه، «اَسْئَلُکَ بِلااِلهَ اِلاّ اَنْتْ» سه مرتبه، «اَسْئَلُکَ بِاَنْ لااِلهَ اِلاَّ اَنْتَ» سه مرتبه، «اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ بِسْمِاللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ الْعَزیزِ الْمُبینِ» سه مرتبه؛ سکّین گفت که آن حضرت مکرّر این دعا را خواندند تا من حفظ کردم».(556)
و به سند معتبر از حضرت امام محمد باقرعلیه السلام منقول است که: «هر مؤمنی که این کلمات را بخواند من ضامن اویم در دنیا و آخرت؛ اما در دنیا، پس ملائکه او را بشارت دهند در هنگام مردن؛ و اما در آخرت، پس حق تعالی به عدد هر کلمه خانهای در بهشت به او کرامت فرماید، و دعا این است: «یا اَسْمَعَ السَّامِعینَ وَیاابْصَرَ النّاظرینَ وَیااَسْرعَ الحاسِبینَ وَیااَرْحَمَ الرَّاحِمینَ وَ یا اَحْکَمَ الْحاکمینَ».(557)
باب دوّم: «در بیان اذکاری که مخصوص وقتی چندند»
فصل اوّل: در تعقیب نماز صبح و شام است و اذکاری که در صبح و شام باید خواند
به سندهای معتبر از حضرت امام موسی کاظمعلیه السلام منقول است که: «چون از نماز شام فارغ شوی از جای خود حرکت مکن تا صد مرتبه بگویی: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ لاحَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلیِّ الْعَظیمِ» و همچنین صد مرتبه بگوید بعد از نماز صبح؛ به درستی که هر که در این دو وقت این را بخواند، حق تعالی از او دفع کند صد نوع از انواع بلا را که کمتر آنها خوره و پیسی و شرّ شیطان و شرّ پادشاهان باشد».(558)
و از حضرت امام رضاعلیه السلام منقول است که: «هرکه صد مرتبه این کلمات را بخواند بعد از نماز صبح، به اسم اعظم الهی نزدیکتر است از سیاهی چشم به سفیدی آن، به درستی که اسم اعظم در این کلمات داخل است».(559)
و به چندین سند معتبر از حضرت صادقعلیه السلام منقول است که: «هر که این کلمات را بعد از نماز صبح و شام هفت مرتبه بخواند، حق تعالی از او هفتاد نوع از بلا دفع کند که کمترش قولنج و پیسی و دیوانگی و خوره باشد، و اگر نامش در نامه اشقیا باشد محو کنند و در نامه سعدا ثبت نمایند».(560) و در روایت دیگر سه مرتبه واقع شده است با همین ثواب.(561)
و به سند معتبر از حضرت صادقعلیه السلام منقول است که: «هر که صد مرتبه بعد از نماز صبح بگوید: «ماشآءَ اللَّهُ لاحَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِّیِ الْعَظیمِ» در آن روز نبیند امری را که مکروه او باشد».(562)
و به سندهای معتبر از حضرت امام جعفر صادقعلیه السلام منقول است که: «هرکه پیش از طلوع آفتاب و پیش از غروب ده مرتبه این تهلیل را بخواند که: «لااِلهَ اِلاَّاللَّهُ وَحَدْهُ لاشَریکَ لَه، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ یُحْیی وَیُمیتُ وَیُمیتُ وَیُحْیی وُهُوَ حَیٌّ لایَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَهُوَ عَلی کُلِّ شیئیٍ قَدیرٌ». کفاره گناهان او باشد در آن روز؛(563) و به روایت دیگر خدا را ملاقات نکند بنده به بهتر از عمل او، مگر کسی که عمل او را کرده باشد».(564)