- به عنوان پیشگفتار 1
- [مقدمه مؤلف] 6
- تنویر اول: در بیان فضیلت قرآن و حامل آن 7
- کوکب دوم: «در بیان فضیلت حامل قرآن است» 8
- کوکب سوم: «در بیان صفات قُرّاء قرآن و اصناف ایشان است» 9
- کوکب چهارم: «در بیان آداب خواندن قرآن است» 13
- کوکب پنجم: «در کیفیت ختم قرآن است» 18
- کوکب ششم: «در ثواب تعلیم و تعلّم و حفظ قرآن است» 19
- کوکب هفتم: «در ثواب قرائت قرآن» 20
- کوکب هشتم: «در بیان فضیلت تلاوت قرآن و نگاه داشتن قرآن» 21
- کوکب نهم: «در بیان فضایل و فواید بعضی از آیات و سور کریمه قرآنی» 22
- تنویر دوم: در بیان فضل دعا وشرایط و آداب آن است 58
- نجم اوّل: «در بیان فضیلت دعا و فوائد آن است» 59
- نجم دوم: «در توضیح مجملی از شرایط و آداب دعا» 61
- نجم سوّم: «در بیان سبب مستجاب نشدن بعضی از دعاها» 71
- تنویر سوّم: در ذکر بعضی از اذکار و دعوات و تعقیبات است که به اسانید معتبره منقول گردیده است و این مشتمل بر چند باب است: 75
- فصل دوم: «در ثواب تهلیل است و ثواب انواع آن» 77
- فصل سوم: «در فضیلت تسبیح است» 79
- فصل چهارم: «در فضیلت تحمید و انواع محامد است» 80
- فصل پنجم: «در فضیلت استغفار است» 81
- فصل ششم: «در فضیلت اذکار متفرقه است» 82
- باب دوّم: «در بیان اذکاری که مخصوص وقتی چندند» 85
- فصل دوم: در اذکار و ادعیه[ای که در عقب هر نماز باید خواند 89
- فصل چهارم: در بیان تعقیب مخصوص نماز عصر است 92
- فصل سوّم: در تعقیب مخصوص نماز ظهر است 92
- فصل ششم: در بیان سجده شکر است 93
- فصل پنجم: در بیان تعقیب مخصوص نماز خفتن است 93
- فصل هفتم: در بیان اذکاری است که در هنگام خواب باید خواند 97
- پی نوشت ها 100
و به سند معتبر از حضرت رسولصلی الله علیه وآله وسلم منقول است که فرمود: «قرآن را یاد گیرید، به درستی که قرآن در قیامت میآید به نزد حامل خود به صورت جوان خوشرو و میگوید: منم آن قرآن که به سبب من شبها بیدار میبودی و در روزها به سبب روزه، خود را تشنه میداشتی و به سبب کثرت تلاوت من دهانت خشک میشد و آب دیدهات جاری میشد، امروز با توام هرجا که میروی؛ و هر که تجارتی کرده، امروز از پی تجارت خود میرود و من به عوض تجارت جمیع تاجرانم برای تو، بشارت باد تو را که به زودی کرامت الهی به تو میرسد. پس تاجی میآورند و بر سرش میگذارند و نامه امان از عذاب را به دست راستش میدهند و نامه مخلّد بودن در بهشت را به دست چپش میدهند و دو حلّه بر او میپوشانند و به او میگویند: قرآن بخوان و بالا رو و به عدد هر آیه به درجهای بالا میرود و پدر و مادرش را دو حلّه میپوشانند اگر مؤمن باشند و میگویند به ایشان: این برای آن است که به فرزند خود تعلیم قرآن کردید».(30)
و حضرت علی بن الحسینعلیه السلام فرمود: «بر شما باد به قرآن، به درستی که حق تعالی بهشت را یک خشت از طلا و یک خشت از نقره خلق فرموده و به جای گِل، مشک خوشبو و به عوض خاک، زعفران و به جای سنگریزه، مروارید در آن مقرّر گردانید و درجاتش را به عدد آیات قرآن گردانید؛ پس کسی که قرآن خوانده باشد به او میگویند: بخوان و بالا رو، و هیچ کس در بهشت درجهاش از او بالاتر نیست مگر پیغمبران و صدّیقان».(31)
و از حضرت رسولصلی الله علیه وآله وسلم منقول است که: «اشراف و بزرگان امّت من حاملان قرآنند و جمعی که در شب عبادت میکنند».(32)
و در حدیث دیگر فرمود که: «حاملان قرآن، بزرگان اهل بهشتند».(33)
و فرمود که: «خدا عذاب نمیفرماید دلی را که قرآن را حفظ نماید».(34)
و به سند معتبر از آن حضرت منقول است که: «اهل قرآن در اعلای درجات بهشتند بعد از پیغمبران، پس ضعیف و حقیر مشمارید اهل قرآن را و حق ایشان را سهل مدانید که ایشان را نزد حق تعالی منزلت رفیع است».(35)
کوکب سوم: «در بیان صفات قُرّاء قرآن و اصناف ایشان است»
بدان که حامل قرآن را بر چند معنی اطلاق میکنند و چند قسم میباشند.
اول:
آن است که لفظ قرآن را درست یاد گیرد و این اول مراتب حاملان قرآن است و در این مرتبه، تفاضل به زیادتی علم قرآنی است و دانستن آداب و محسّنات قرائت میباشد و زیادتی حفظ کردن و در خاطر داشتن سور و آیات قرآنی.