- به عنوان پیشگفتار 1
- [مقدمه مؤلف] 6
- تنویر اول: در بیان فضیلت قرآن و حامل آن 7
- کوکب دوم: «در بیان فضیلت حامل قرآن است» 8
- کوکب سوم: «در بیان صفات قُرّاء قرآن و اصناف ایشان است» 9
- کوکب چهارم: «در بیان آداب خواندن قرآن است» 13
- کوکب پنجم: «در کیفیت ختم قرآن است» 18
- کوکب ششم: «در ثواب تعلیم و تعلّم و حفظ قرآن است» 19
- کوکب هفتم: «در ثواب قرائت قرآن» 20
- کوکب هشتم: «در بیان فضیلت تلاوت قرآن و نگاه داشتن قرآن» 21
- کوکب نهم: «در بیان فضایل و فواید بعضی از آیات و سور کریمه قرآنی» 22
- تنویر دوم: در بیان فضل دعا وشرایط و آداب آن است 58
- نجم اوّل: «در بیان فضیلت دعا و فوائد آن است» 59
- نجم دوم: «در توضیح مجملی از شرایط و آداب دعا» 61
- نجم سوّم: «در بیان سبب مستجاب نشدن بعضی از دعاها» 71
- تنویر سوّم: در ذکر بعضی از اذکار و دعوات و تعقیبات است که به اسانید معتبره منقول گردیده است و این مشتمل بر چند باب است: 75
- فصل دوم: «در ثواب تهلیل است و ثواب انواع آن» 77
- فصل سوم: «در فضیلت تسبیح است» 79
- فصل چهارم: «در فضیلت تحمید و انواع محامد است» 80
- فصل پنجم: «در فضیلت استغفار است» 81
- فصل ششم: «در فضیلت اذکار متفرقه است» 82
- باب دوّم: «در بیان اذکاری که مخصوص وقتی چندند» 85
- فصل دوم: در اذکار و ادعیه[ای که در عقب هر نماز باید خواند 89
- فصل سوّم: در تعقیب مخصوص نماز ظهر است 92
- فصل چهارم: در بیان تعقیب مخصوص نماز عصر است 92
- فصل ششم: در بیان سجده شکر است 93
- فصل پنجم: در بیان تعقیب مخصوص نماز خفتن است 93
- فصل هفتم: در بیان اذکاری است که در هنگام خواب باید خواند 97
- پی نوشت ها 100
پس بگوید:
«اَللّهُمَّ اِنّی اُنْشِدُکَ بِایوائِکَ عَلی نَفْسِکَ لاَِوْلیائِکَ لَتُظْفِرَنَّهُمْ بِعَدُوِّکَ وَعَدوِّهِمْ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَعَلیَ الْمُسْتَحْفِظینَ مِنْ آلِ مَحَمَّدٍ» سه مرتبه و بگو: «اللّهُمّ إنّی أنشدک بایوائک علی نفسک لأعدائک لتهلکنهم ولتخزینّهم بأیدیهم وایدی المؤمنین و أن تصلّی علی محمّدٍ وآلِ محمّدٍ وعلی المستحفظین من آل محمّد اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ الْیُسْرَ بَعْدَ الْعُسْرِ» سه مرتبه.
بعد از آن پهلوی راست رو را بر زمین میگذاری و میگویی:
«یا کَهْفی حینَ تُعْییِنِی الْمَذاهِبُ وَتَضیقُ عَلَیَّ الْاَرْضُ بِما رَحُبَتْ وَیا بارِیءُ خَلْقی رَحْمَةً بی وکُنْتَ عَنْ خَلْقی غَنیّاً صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِمُحَمّدٍ وَعَلیَ الْمُسْتَحْفِظینَ مِنْ الِ مُحَمَّدٍ».
پس جانب چپ را بر زمین میگذاری و میگویی: «یامُذِلَّ کُلِّ جَبّارٍ وَیامُعِزَّ کُلِّ ذَلیلٍ قَدْ وَعِزَّتِکَ بَلِغْ مَجْهودی» سه مرتبه پس میگویی: «یا حَنَّانُ یا مَنَّان یا کاشِفَ الْکَرْبِ العِظام» سه مرتبه . پس بار دیگر سر را بسجده میگذاری و صد مرتبه میگویی «شُکْراً شُکْراً».
سپس میگویی: «یا سَامِعَ الصَوْتَ یا سَابِقَ الفَوْتَ یا بارِیء النّفُوس بَعْدِ المَوتِ صَلِّ عَلی مُحمّدٍ وآلِ مُحمّدٍ وَافْعلْ بی کذا وکذا».(611)
و در روایت دیگر وارد شده است که: «حضرت امام موسی کاظمعلیه السلام در سجده اول هزار مرتبه «اَلْعَفْو اَلْعَفْو» فرمودند».(612) در کافی در ضمن حدیث راوی میگوید: بعد از نماز ظهر حضرت به سجده رفتند و بعد از گریه و دعا در سجده، شمارش کردم هزار مرتبه «العفو» گفتند.
و در حدیث دیگر وارد شده است که: «آن حضرت در سجود این دعا میخواندند:
«اَعُوذُبِکَ مِنْ نارٍ حَرُّها لایُطفی وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ نارٍ جَدیدُها لایُبْلی وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ نارٍ عَطْشانُها لایُرْوی وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ نارٍ مَسْلوبُها لایُکْسی .(613)
و در حدیث دیگر مروی است که: «حضرت امیرالمؤمنینعلیه السلام در سجده این دعا میخواندند: