ماه در فرات: نگرشی تحلیلی به زندگانی حضرت عباس علیه السلام صفحه 39

ص:51

به یقین، کسی که پیشوای معصوم اسلام، در قیامت از دیدارش خرسند می شود، باید نزد خداوند متعال دارای درجه بلندی باشد.

گفتار حضرت فاطمه علیهاالسلام

در روایتی از امام باقر علیه السلام آمده است: وقتی قیامت برپا می شود، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم به امیر مؤمنان علی علیه السلام می فرماید: «به فاطمه ام بگو برای شفاعت امت چه چیز را به پیشگاه خداوند عرضه می داری؟» حضرت علی علیه السلام پیام ایشان را می رساند و حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام در پاسخ می فرماید: «کَفانا لِأجْلِ هذا المَقامِ الیَدانِ المَقْطُوعَتان مِن إِبْنی العَبّاس؛ دو دست بریده پسرم عباس علیه السلام برای این مقام [شفاعت] کافی است».(1)

گفتار امام حسین علیه السلام

سخنان بسیاری از حضرت امام حسین علیه السلام در شأن حضرت عباس علیه السلام نقل شده است که از علاقه فراوان ایشان حکایت می کند. عصر عاشورا در اوج عشق و علاقه به عباس علیه السلام فرمود: «اِرْکَبْ بِنفسی انت...؛ فدایت شوم، سوار بر اسب شو»(2) و چون ندای وی را شنید، فرمود: «وا مُهْجَهَ قَلباه؛ آه، محبوب دلم.»(3) هم چنین آن هنگام که خویش را بالای سر او رساند و سرش را به دامان گرفت، با اندوه فراوان فرمود: «جَزاکَ اللّهُ خَیرا یا أَخی، لَقَدْ جاهَدْتَ فِی اللّهِ حَقَّ جِهادِهِ؛ برادر جان! خداوند به تو بهترین پاداش ها را بدهد که این گونه جهاد کامل به جا آوردی».(4)

آن گاه، در فراق او، دست های خویش را بر کمر گرفت و فرمود: «أَلآنَ

1- معالی السبطین، ج 1، ص 452.
2- موسوعه کلمات الامام الحسین، مؤسسه پژوهشی باقرالعلوم، ص 436.
3- موسوعه کلمات الامام الحسین، مؤسسه پژوهشی باقرالعلوم، ص 524.
4- موسوعه کلمات الامام الحسین، مؤسسه پژوهشی باقرالعلوم، ص 524.