ماه در فرات: نگرشی تحلیلی به زندگانی حضرت عباس علیه السلام صفحه 98

ص:110

صبح، وقتی برای رفتن به دسته عزاداری روز عاشورا آماده می شد، مصطفی به من تلفن کرد و گفت می خواهد در دسته عزاداری شرکت کند. با تعجب به او گفتم: من چطور می توانم شما را روی برانکارد همراه دسته حرکت بدهم؟ او در جوابم گفت: نه، من خودم می آیم. چند لحظه بعد دیدم با پای خودش آمده است و می خواهد در دسته عزاداری شرکت کند.

سید مصطفی، شفایش را از دستان علمدار کربلا گرفته بود و ما به شکرانه این فیض، هر سال شب تاسوعا حدود پانصد نفر را به نیت پرچمدار امام حسین علیه السلام، حضرت عباس علیه السلام اطعام می کنیم».(1)

عنایت به نامسلمانان

اشاره

عنایت به نامسلمانان

زیر فصل ها

1. گرمیِ آه

2. غریبه آشنا

3. سپاس

4. امید واپسین

1. گرمیِ آه

1. گرمیِ آه

«چرخ های هواپیما از باند فرودگاه جدا شد و کم کم اوج گرفت و مشهد را به مقصد تهران ترک کرد. در انتهای مسیر پرواز، وقتی هواپیما به تهران نزدیک می شد، چراغِ «لطفا کمربندها را ببندید» روشن شد و همه کمربندها را بستند؛ ولی لحظه ای بعد، بلندگوی هواپیما با دعوت مسافران به رعایت خونسردی، اعلام کرد که به دلیل نقص فنی، چرخ های هواپیما باز نمی شود. سپس مسافران را به آمادگی برای سقوط احتمالی و خروج از پنجره اضطراری دعوت کرد.

به برج مراقبت فرودگاه نیز اعلام شده بود تا تدابیر لازم را برای مواجهه با سقوط هواپیما و انفجار آن به کار گیرند. همه مسافران مشغول گریه و