کار در زندگی فردی و اجتماعی از دیدگاه قرآن صفحه 138

1. انسان ها مانند کشاورزانی هستند که به کشت و زرع پرداخته اند.

2. کسانی که برای دنیا کشت می کنند، یعنی خواسته های آن ها تنها دنیایی است، خداوند اجر دنیایی کارهایشان را به آنان می دهد، ولی از بهره آخرتی محرومند.(1)

3. کسانی که برای آخرت کشت می کنند، یعنی تلاش های دنیایی شان مورد خشنودی خدا است، نه تنها خداوند پاداش کارهایشان را می دهد، بلکه از فضل خود بر آن می افزاید: «نَزِدْ لَهُ فی حَرْثِهِ».

4. دنیاخواهان را محرومان در آخرت می داند؛ ولی آخرت خواهان را از دنیا بی بهره نمی داند؛ زیرا آن ها از نعمت های دنیایی بهرمندند و به خاطر نیت الهی که دارند از نعمت های آخرتی نیز بهرمند خواهند بود.(2)

رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید:

هر کس نیتش دنیا باشد، خداوند آن چه را که برایش از دنیا مقدر شده به او می دهد، ولی کسی که نیتش آخرت باشد، خدا دنیا را هم به او می دهد در حالی که طالب آن نیست.(3)

درخواست از فضل خدا

در فصل بعدی خواهیم گفت که اختلاف سطح زندگی انسان ها تا اندازه ای طبیعی است و منشأ آن، برتری هایی است که خداوند برای

1- . نک: هود، 15 و 16.
2- . در سوره اسراء نیز نتیجه کوشش دنیاطلبان و آخرت طلبان بیان شده است. اسراء: 18 و 19.
3- . تفسیر نورالثقلین، ج 4، ص 569.