کار در زندگی فردی و اجتماعی از دیدگاه قرآن صفحه 159

«سبات» در لغت از ماده «سَبْتْ» (بر وزن وقت) به معنی قطع کردن است. سپس به معنی تعطیل کردن کار به منظور استراحت آمده است. و این که روز شنبه را در لغت عرب «یوم السِبْتْ» می نامند، به خاطر آن است که نام گذاری آن از برنامه ریزی هفتگی یهود گرفته شده که روز شنبه، روز تعطیلی آن ها بود.(1)

زمان کار

در سوره نبأ می خوانیم:

«وَ جَعَلنَا النَّهارَ مَعاشا؛ روز را به منظور تأمین معاش شما قرار دادیم.» (نبأ: 11)

شب کاری

برابر آیات قرآنی باید شب را برای خواب و استراحت و روز را برای کار و تلاش قرار داد. چنان که اقتضای سرشت انسان نیز همین است.

و در سوره فرقان، به زمان کار و استراحت هر دو اشاره شده است:

و هُوَ الَّذی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِباسا وَ النَّوْمَ سُباتا و جعل النَّهارَ نُشورا. (فرقان: 47)

او کسی است که شب را برای شما لباس قرار داد، و خواب را مایه استراحت، و روز را وسیله حرکت و حیات گردانید.

بنابراین، کار شبانه در غیر شرایط ناچاری مطلوب نیست؛ زیرا هم بر خلاف آموزه قرآنی و هم خلاف سرشت انسانی است.

خواب بین روز

از آنجا که انسان از خواب روزانه، هر چند اندک، بی نیاز نمی باشد - چه به جهت شب کاری