کار در زندگی فردی و اجتماعی از دیدگاه قرآن صفحه 184

استخدام کن؛ چرا که بهترین کسی است که استخدام می کنی: هم نیرومند [و هم] در خور اعتماد است.»

[شعیب] گفت: «من می خواهم یکی از این دو دختر خود را به نکاح تو درآورم؛ به این [شرط] که هشت سال برای من کار کنی و اگر ده سال را تمام گردانی اختیار با تو است و نمی خواهم بر تو سخت گیرم و مرا ان شاءاللّه از درستکاران خواهی یافت.

[موسی] گفت: «این [قرارداد] میان من و تو باشد که هر یک از دو مدت را به انجام رسانیدم، بر من تعدّی [روا] نباشد، و خدا بر آن چه می گوییم وکیل است. (قصص: 26 - 29)

در این آیات، نکته های زیر در رابطه با قرارداد کار وجود دارد:

1. مشخص بودن نوع کار

گر چه اقتضای داستان این است که نوع کار چوپانی بوده است، ولی از اطلاق درخواست استخدام (یا اَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ) برمی آید که حضرت موسی علیه السلام را برای همه کارهایی می خواستند که باید به عهده کسی می گذاشتند.(1)

در نتیجه، اگر نوع کار دقیقا مشخص نشود، اطلاق موضوع کار همه کارهای متعارف مربوط به آن را شامل می شود.

2. رعایت تناسب میان شغل و شاغل

در این داستان نوع کار و شرایط خانوادگی اقتضا می کرد که فردی قوی و امین را به کار گمارند. از این رو، یکی از دختران حضرت شعیب بر این دو ویژگی برای استخدام تکیه می کند.