کار در زندگی فردی و اجتماعی از دیدگاه قرآن صفحه 259

او نمی دانی! و نیز در مورد عذاب الهی به او هشدار می داد. ولی او گوش شنوا نداشت تا این که سرانجام عذاب الهی چنین فرا رسید:

و أُحیطَ بِثَمَرِه فَأَصْبَحَ یُقَلِّبُ کَفَّیهِ علی ما اَنْفَقَ و هِیَ خاوِیَهٌ علی عُروشِها و یَقولُ یا لَیْتَنی لَمْ اُشرِکْ بِرَبّی أَحَدا(1) (کهف: 42)

[تا به او رسید آن چه باید برسد] و [آفت آسمانی] میوه هایش را فرو گرفت.پس برای [از کف دادن] آن چه در آن [باغ] هزینه کرده بود، دست هایش را بر هم می زند؛ در حالی که داربست های آن فرو ریخته بود و [به حسرت] می گفت: «ای کاش هیچ کس را شریک پروردگارم نمی ساختم.

2. داستان چند باغدار

خداوند در سوره قلم،(2)

داستان باغ دارانی را نقل می کند که سوگند یاد کرده بودند تا صبحگاهان دور از چشم مستمندان میوه ها را بچینند و حتی به یک فقیر هم اجازه ورود به باغ ندهند؛ ولی عذاب الهی شبانه فرا رسید و آن باغ سرسبز را به ویرانه ای مبدل ساخت. باغداران که هنگام صبح باغ را ویرانه دیدند، به سرزنش یکدیگر پرداخته و به ستم های خویش اعتراف کردند.

کَذلِکَ الْعَذابُ وَ لَعَذابُ اْلآخِرَهِ أَکْبَرُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ (قلم: 33)

عذاب دنیا این گونه است؛ عذاب آخرت بزرگتر است اگر می دانستند.

امام صادق علیه السلام با استناد به آیات مذکور می فرماید: