کار در زندگی فردی و اجتماعی از دیدگاه قرآن صفحه 284

خود را تباه می کند و عذاب آخرت را به جان می خرد. علی علیه السلام در زیان مال زیاد می فرماید:

اِعْلَمُوا اَنَّ کَثرَهَ الْمالِ مفسدَهٌ لِلدّینِ، مقساهٌ للقلوب(1)

بدانید که زیادی مال دین را فاسد و قلب ها را سخت می کند.

در قرآن نیز رابطه میان ثروت و طغیان چنین بیان شده است:

«کَلاّ إِنَّ اْلإِنْسانَ لَیَطْغی، أَنْ رَآهُ اسْتَغْنی؛ بی گمان انسان سرکشی می کند، همین که خود را بی نیاز پندارد.» (علق: 6 و 7)

2. فقر و آثار بد آن برای دیگران

مال دوستی افراطی نه تنها دین انسان دنیادار را تباه می سازد، بلکه سبب فقر و آثار بد آن برای دیگران نیز می گردد. چنان که علی علیه السلام می فرماید:

خداوند روزی تهی دستان را در اموال ثروتمندان قرار داده است:

اِنّ اللّهُ سُبحانَه فَرضَ فی اَموالِ الْأَغنِیاءِ اَقْواتَ الْفقراءِ فما جاعَ فقیرٌ اِلاّ بما مَتَّعَ به غَنِیٌّ به غَنِیٌّ و اللّهُ تعالی سائِلُهُم عن ذلک(2)

خدای سبحان روزیِ تهی دستان را در اموال توانگران واجب ساخته است، پس فقیری گرسنه نماند، مگر این که ثروتمندی از حق او برخوردار است و خدای متعال آنان را از این کار بازخواست خواهد کرد.

اگر توانگر از انجام دادن وظیفه خودداری کند، فقیر آخرتش را به دنیا می فروشد.