کار در زندگی فردی و اجتماعی از دیدگاه قرآن صفحه 72

در قرآن آیات گوناگونی هست که به کشت و کار و درخت کاری اشاره دارد و آن ها را از نعمت های خداوند برای تأمین روزی انسان ها می شمارد.

در قرآن نیز داستان هایی از امت های گذشته نقل شده که مزرعه ها و باغستان های آبادی داشتند، ولی به دلیل کفران نعمت و ادا نکردن حقوقی که بر عهده آن ها بود، به امر خدا آبادی به ویرانه تبدیل شد و یا خداوند صاحبانشان را هلاک کرد و اموالشان را باقی گذاشت تا درس عبرتی برای دیگران باشد.

برخی از آیات در این زمینه آورده می شود:

الف) انسان کِشت کننده است نه رویاننده

أَفَرءیْتُم مَا تَحْرُثُون. اَأَنْتُم تَزْرَعُونَهُ أمْ نَحْنُ الزَّارعُون. (واقعه: 63 و 64)

این دو آیه به کار کشاورزی اشاره می کند و می خواهد انسان را از غفلت بیدار سازد تا مپندارد که خود همه کاره است. از این رو، در آیه نخست به واژه «تحرثون» که از ماده «حرث» به معنی کشت کردن است و در آیه دوم به «تزرعون» که از ماده «زَرْع» به معنای رویانیدن است تعبیر شده است؛ یعنی کار اصلی که رویانیدن است، به خداوند و کار کشت و افشاندن دانه و آماده سازی زمین به انسان نسبت داده شده است.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

هیچ

یک از شما نگوید، من زراعت کردم؛ بلکه بگوید کشت کردم؛ زیرا زارع حقیقی خدا