فعالیت علمی و فرهنگی علمای شیعه در عصر پهلوی صفحه 53

ص :54

1- نک: صحیفه نور، ج 11، ص 127.
2- کشف الاسرار، ص 313.
3- نک: صحیفه نور، ج 15.

فصل ششم: مبارزه با جریان های فکری منحرف

اشاره

فصل ششم: مبارزه با جریان های فکری منحرف

زیر فصل ها

1. بابی گرایی و بهایی گرایی

2. لاابالی گری

3. صوفی گری

4. آیین های غیراسلامی

1. بابی گرایی و بهایی گرایی

1. بابی گرایی و بهایی گرایی

کشورهای سلطه گر از دیرباز به دنبال تسلط بر منابع کشورهای اسلامی بودند. این کشورها برای عملی ساختن اهداف خود از شیوه هایی همچون ارعاب، اشغال کشور، حمله نظامی و... استفاده می کردند. یکی از شیوه های استعمار برای زدودن فرهنگ اسلامی به ویژه فرهنگ ضداستعماری و ستم ستیز شیعه، ایجاد فرقه های منحرف در داخل سرزمین های اسلامی است. در این راستا، فرقه های منحرف بابیت و بهاییت، با هدف منحرف کردن افکار مسلمانان و سست کردن عقاید آنها به وجود آمدند.(1)

علی محمد شیرازی، مؤسس فرقه بابیه بود. او تحت تأثیر افکار سیدکاظم رشتی، نام باب را برای خود برگزید؛ زیرا معتقد بود چنانچه بین خدا و مردم به میانجی نیاز است که پیامبر باشد، میان امام زمان و مردم نیز باید میانجی باشد. به باور وی، همچنان که هر خانه به چهار ستون نیاز دارد، جهان نیز بر چهار پایه استوار است؛ خدا، پیامبر، امام و جانشینان ویژه. ازاین رو، باب، رکن چهارم جهان خوانده می شود.(2)

باب پس از آنکه طرفدارانی در بین مردم یافت، ادعای مهدویت کرد، ولی پس از مدتی در مناظره ای با علمای شیعه، کذب بودن ادعایش بر همگان ثابت شد و در برابر علمایی چون نظام العلما (حاج محمود) و دیگران نتوانست جوابی بدهد. در نهایت، ناصرالدین میرزای قاجار (ولایت عهد) او را دستگیر کرد، ولی به دلیل سید بودن و