فعالیت علمی و فرهنگی علمای شیعه در عصر پهلوی صفحه 66

صفحه 66

ص :67


1- به نقل از آیت اللّه محمدمهدی یزدی، نک: محسن کدیور: نظریه های دولت در فقه شیعی، تهران، نشر نی، 1376، ص 184.

اسلامی درباره این افراد می فرماید:

جمعی از معممین سرسپرده و آخوندهای درباری، به طمع حطام ناپایدار دنیا بر سر سفره ستمگران نشسته و قولاً و عملاً آنها را تأیید کردند.(1)

ب) موافقان مبارزه با حکومت

ب) موافقان مبارزه با حکومت

این عده، نه تنها دخالت علما را در سیاست تقبیح نمی کردند، بلکه آن را وظیفه و مسئولیت شرعی خود می دانستند. این گروه از علما در شیوه و روشی که برای مبارزه برگزیده بودند، یکسان نبودند، ولی همگی در یک نکته با هم اشتراک نظر داشتند و آن اینکه اسلام، دینی اجتماعی و حکومتی است و علما باید در حکومت دخالت کنند. آنها بر پایه متون دینی معتقد بودند: «اسلام چیزی جز حکومت و شئونات آن نیست و احکام نیز قوانین این حکومت است و قوانین، وسیله اجرای عدالت هستند.»(2) ازاین رو، حکومت باید بر اساس احکام اسلامی اداره شود و حاکم اسلامی کسی است که میثاقی با خداوند و ارتباط مخصوصی با وحی داشته باشد.(3)

بر اساس نظر آنها، این ولایت از پیامبر خاتم آغاز شده و به ترتیب به معصومان رسیده است و پس از آنها، شخص فقیه است که در عصر غیبت از این ولایت بهره مند می شود.(4) از طرفی، به نظر آنها، حکومت پهلوی، مجری احکام الهی نبود، بلکه مخالف و معاند اسلام هم شمرده می شد. بر این اساس، به شکل جدّی با آن به مخالفت پرداختند.

2. شیوه های مبارزه علما با حکومت پهلوی

اشاره

2. شیوه های مبارزه علما با حکومت پهلوی

زیر فصل ها

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه