- پیشگفتار 1
- علم غیرحقیقی 6
- اشاره 7
- ویژگی های علم حقیقی 7
- اشاره 16
- نقد دیدگاه منکرین 19
- اشاره 36
- معرفت امام در گفتار امیرالمؤمنین(ع) 44
- معرفت امام در گفتار امام صادق(ع) 55
- معرفت امام به نورانیت 59
- معرفت امام بالنورانیه در گفتار امیرالمؤمنین(ع) 71
- اشاره 102
- ردّ اشکالات وهابیت 113
- علم ائمه(ع) در آیات و روایات 126
- نزول فرشتگان در شب قدر به محضر امام زمان 150
- علم امام نسبت به سایر علوم 153
- روایات مربوط به پیشگویی شهادت اهل بیت(ع) 161
- اشاره 174
- معجزات و کرامات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و ائمه طاهرین (ع) 176
- آیا وجود معجزه امکان دارد؟ 214
- اعجاز کار کیست؟ 216
- اثبات اعجاز 219
- انکار اعجاز 221
- سنخیّت لازم است 227
- فرق میان معجزه و سحر 229
- فرق اعجاز و کارهای مرتاضان 233
- نمونه ای از معجزات معصومین (ع) 236
موجودات در شب قدر زمانی است که شب قدر و دنیایی در کار نبود.(1)
از این بیان بدست می آید که مراد از خلقت شب قدر قبل از خلقت دنیا، آفرینش شب قدر به صورت مادّی و زمانی بوده است.
تا به حال با استفاده از آیات، روایات و بیانات برخی بزرگان، وجود علمی شب قدر تبیین شد، اکنون به بیان پاره ای دیگر از شواهد، در بعدِ وجود مادّی و زمانی شب قدر و همچنین فضیلت این شب که هر ساله یک مرتبه رخ می دهد بر اساس روایات مختلف و متعددی که در این زمینه وارد شده است می پردازیم:
نزول فرشتگان در شب قدر به محضر امام زمان
اهمیت و فضیلت شب قدر بر کسی پوشیده و پنهان نیست، از این رو وقتی که از امام جواد علیه السلام درباره فضیلت شب قدر سؤال شد، آن حضرت در جواب فرمودند:
ینزل فیها کلّ امر حکیم، و المحکم لیس بشیئن اِنّما هو شیءٌ واحدٌ فمَن حکم بما لیس فیه اختلافٌ فحُکمُهُ مِن حُکم الله عزّوجلّ و من حکَمَ بأمر فیه اختلاف فرَای انّهُ مصیب فقد حکمَ بحُکمِ الطّاغوتِ اِنّه لینزل فی لیله القدر إلی ولی الأمور سَنَهً سَنَهً یُؤمَرُ فیها فی اَمرِ نفسه بِکذا و کذا، و فی اَمرِ النّاس بکذا و کذا و انّه لیحدث لولی الأمر سِوی ذلک کلّ یومٍ عِلمُ الله عزّوجَلّ الخاصُّ وَ المکنونُ العجیبُ و المخزُونُ مثلُ ما ینزلُ فی تلکَ اللَّیلَهَ من الأمر ثمّ قرأ {وَلَوْ أنَّ ما فی اْلأرْضِ مِنْ شَجَرَهٍ أقْلامٌ وَالْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَهُ أبْحُرٍ ما نَفِدَتْ کَلِماتُ اللهِ إِنَّ اللهَ عَزیزٌ حَکیمٌ}.(2))،(3)
1- وافی، ج2، ص 57.
2- لقمان / 27.
3- کافی، ج1، ص 360.