مقدمه
بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از آیات قرآن کریم که حتی در بین اهل دانش مهجور مانده است، آیه ی «نفر» است.
«وَ ما کانَ الْمُؤْمِنُونَ لِیَنْفِرُوا کَافَّهً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَهٍ مِنْهُمْ طائِفَهٌ لِیَتفقّهوا فِی الدِّینِ وَ لِیُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ»(1)
آیه ی مذکور سخن از تفقّه دارد، ممکن است سؤال شود تفقّه در چه چیز مطلوب قرآن کریم است؟
1- - و نیست از برای مؤمنین و نباید که تمام آنها کوچ کنند پس چرا کوچ نمی کند از هر فرقه از مؤمنین طائفه ای تا اینکه تفقه در دین کنند و انذار کنند قوم خود را زمانی که مراجعت کنند به سوی آنها امید است که آنها حذر کنند و مخالفت دین نکنند. توبه: 122.