بزم معرفت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان صفحه 158

فضیلت حسن اخلاق و مقام قدس و نزاهت و تقوی و دیانت او که مسلّم جمیع طبقات بود، فلسفه را در اصفهان از تهمت خلاف شرع و بدنامی کفر و الحاد نجات داده، چندان به این علم رونق و اهمیت بخشید که فقها و متشرعان نیز علانیه با میل و رغبت، روی به درس فلسفه نهاده و آن را مایه فضل و مفاخرت می شمردند.

مرحوم خان نیز مانند آخوند کاشی جامع فنون عقلی و نقلی بود و در هر دو رشته تدریس می کرد با این تفاوت که آخوند در ادبیات و ریاضیات و هیئت و نجوم بر خان برتری داشت، در عوض خان به استادی و مهارت در موسیقی و فن طبابت و طبیعیات از آخوند ممتاز بود.

دکتر سیّد محمّد باقر کتابی به نقل از آیه اللّه حاج آقا رحیم ارباب می نویسد: جهانگیرخان در اتقان مردی بود کم نظیر که من مثل او را ندیدم. جامع حکمت و عرفان و معقول و منقول بسیار خوش اخلاق و نسبت به طلاب بسیار مهربان و در تربیت آنها کوشا بود.(1)

فوت او شب یکشنبه 13 رمضان 1328 در اصفهان اتفاق افتاد و در تکیه سیّد محمّد ترک در تخت فولاد مدفون گردید. عمر او حدود 80 سال بود.

"مهجور" خواست سال وفاتش زپیر عقل

گفتا: "شد آفتاب جهانگیر منکسف"

3. آیه اللّه میرزا محمّد مهدی قمشه ای

معروف به میرزا، فرزند حاج میرزا محمّد حسین، از مجتهدین و حکمای طراز اوّل شهرضا و جامع معقول و منقول. وی در سال 1261ق متولد شد. در اصفهان از محضر بزرگانی همچون ملّا محمّد باقر قمشه ای، حکیم صهبا، ملّا محمّد اسماعیل و آقا محمّد حکیم و غیره استفاده نموده و حایز عالی ترین مقامات اجتهاد و