بزم معرفت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان صفحه 166

وذخر الأصفیاء السالکین، المعروف بآقا محمّد البیدآبادی".

وی می نویسد: "وتوفّی والده العالم الورع المؤتمن، الحاج محمّد حسن، فی صغر سنّه واوصی له الی العالم الربّانی والفاضل الکامل الصمدانی، آقا محمّد البیدآبادی، فاذهبه الی بیته وربّاه فی حجره. وحکی الوالد المحقق، عن جدّنا العلاّمه، انّه کان یکتب العالم المشار الیه لبعض اولاده فوق الصفحه تاره:

بی ریاضت نتوان شهره آفاق شدن

واُخری:

کسب کمال کن که عزیز جهان شوی بابا

وکنت اعتبر من هذه الکلمات الشافیه و العبارات الوافیه. وسمعت انّه کان یکتب له نفسه وکذا یکتب له ثالثه:

هزار سال بود از تو تا مسلمانی

هزار سال دگر تا به شهر انسانی

و کان عنده اذا بلغ اشدّه، فامر بالمسافره الی الحج، فعزم علیه، فلمّا حجّ ورجع علم بوفاته، فتوجّع، فتوقّف فی العتبات العالیات".

اوصاف

حاج محمّد حسن از جمله علمای عاملین، و عبّاد و زهّاد، و سالکین الی اللّه، و راغب در خیرات، و ساعی در مبرّات، و آمر به معروف و ناهی از منکر، و مروّج امور شرعیّه، و مقتدای مردم در جماعات بود. مقام معنوی او در حدّی بود که گفته اند: حاج محمّد ابراهیم، حسنه ای از حسنات مرحوم حاج محمّد حسن است.(1)