بزم معرفت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان صفحه 235

1- 269. قصه های خواندنی از چهره ای ماندنی ص 214211.

عبدالواسع دامی

اشاره

ملّا عبدالواسع اصفهانی پسر ملّا کلبعلی همدانی، متخلص به "دامی" از فضلای کم نظیر و شعرای درجه اول اصفهان در عهد افشاریه بود.

لطفعلی بیک آذر در "آتشکده" می نویسد:

"نام نامیش ملا عبدالواسع خلف ملا کلبعلی همدانی است، امّا خود در اصفهان متولّد شده و به اعتدال آب و هدای آن دیار خلد آثار، نهال قامتش تربیت یافته، خود را اصفهانی می دانست. نظر به فطرت اصلی در اوایل سن، اکثر علوم رسمی را دیده و در اکثر فنون حکمت خصوصاً ریاضی مهارت داشته و به علّت وسعت مشرب و حداثت سن، گاهی شرخی هایی که دون کمالات او بوده از او سر می زده. غرض، خریفی شیرین زبان و رفیقی مهربان بود. گاهی به نظم ابیات عاشقانه می پرداخت. در 27 سالگی بلبل روحش به جنان اشیان ساخت. این مصراع تاریخ فوت اوست که جناب سعادت مآب "رفیق" در فوت او گفته: "بنومیدی زدنیا رفت عبدالواسع دامی"(1173ق) (1)

در "تجربه الاحرار" می نویسد: "پیشرو حکمای یونانی و جرعه کش صهبای ارغوانی بوده، در 27 سالگی فی شهور سنه 1172 وداع جهان فانی کرد".

در "تذکره روز روشن" آمده: "در علم ریاضی مهارتی داشت و در سنه 1172 به سال بیست و هفتم از عمر، گرفتار دام اجل گردید".