بزم معرفت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان صفحه 255

1- 275. عالم فاضل و ادیب شاعر، از علمای محترم اصفهان. در سال 1308ق متولّد شد. نزد اساتیدی همچون آیه اللّه سیّد محمّد باقر درچه ای، آیه اللّه سیّد مهدی درچه ای، جهانگیرخان قشقائی و آیه اللّه نجف آبادی تحصیل نمود. وی امام جماعت و مرجع شرعیّات محلّه شمس آباد تیران و آهنگران بود و بسیاری از شعرا و علاقه مندان فنون ادبی از محضر او استفاده می نمودند، چنانچه آیه اللّه سیّد علی علّامه فانی اشعار خود را از نجف اشرف برای ایشان ارسال می نمود تا مورد بازبینی و تصحیح او قرار گیرد. وی عالمی وارسته و متواضع بود و با وجود اصرار فضلایی چون استاد همائی مبنی بر چاپ اشعارش از این امر امتناع می نمود. مرحوم میرزا محمّد علی عارفچه که ایشان را از اساتید خود می شمارد نمونه ای از اشعار او را در تذکره الشعرای خویش آورده است. دیوان اشعارش اخیرا به چاپ رسیده است.

تو از عندلیبان گلزار خلدی

دگر اندر این وحشت آباد منشین

غرض، منخسف گشت چون ماه و ما را

فرو ریزد از مرگش از دیده پروین

طلب کردم از طبع سال وفاتش

به تاریخ او زد رقم کلک مشکین

که جای دریغ است "فایض" که: "دیگر

بدنیا نبینی ادیبی چو غمگین"

2. مرثیه میرزا اسماعیل خان ثاقب

فغان از جور چرخ دیر بنیاد

سپهر زشت آئین جفا جوی

دو صد فریاد از این زال کهن سال

که هرگز نیست او را مهر با شوی

بدو ناکرده روی از هیچ سویی

به آزارت هجوم آرد ز شش سوی

ربود از انجمن غمگین ما را

اجل چوگان شد و غمگین ما گوی

سمی میر هفتم آن که چون وی

نیارد مادر گیتی سخن گوی

اگرچه بود غمگین لیک می گشت

جهانی شادمان از گفته اوی

نسوزد عود تا خود را در آتش

دماغ جان نخواهد ساخت خوش بوی

هزار افسوس کان درّ گران بار

به کف ناید چو آب رفته در جوی