بزم معرفت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان صفحه 256

چو رفت از این جهان در سوک او گشت

زمین از سیل اشکم رود آموی

به تاریخ وفاتش گفت "ثاقب":

"بود ماوای غمگین بزم مینوی"

3. مرثیه میر سیّد علی خان نوربخش

محمّد کاظم آن فرزانه استاد

که در شعرش تخلص بود غمگین

چو دریا بود طبع او گهر زا

چو شکر شعر او می بود شیرین

عقود گفته اش بر چرخ دانش

فروزان چون ز اوج چرخ پروین

چو خاقانی همه نغزش معانی

چو قاآنی همه بکرش مضامین

به معیار سخن طبعش گهرسنج

به نقد شعر فکرش مصلحت بین

همیشه بد به دوران حامی شرع

هماره بد به عالم پیرو دین

هم از جان دوستدار آل طه

هم از دل مدح خوان نسل یاسین

ندای ارجعی از جانب حق

به نفس مطمئنه اش شد چو تلقین

نهاد از جان و از دل با دو صد شوق

به ایجابش سر تسلیم و تمکین

ز دوران رفت و قلب دوستان را

نمود از داغ مرگ خویش خونین