حدیث خوبان: (حکایت های اخلاقی و کرامات مشاهیر تخت فولاد اصفهان) صفحه 185

لازم است هر چند کوتاه، از زندگی و سجایای عبادی و اخلاقی این مرد بزرگ پرده برافکنیم، شاید که با سرمشق قرار دادن او به عنوان یک فقیه دینی مجاهد، به فلاح و رستگاری دست یابیم.

تقیّد به امور عبادی و زیارتی

شهید اشرفی دائم در فکر و اندیشه بود، ذاکری بود که بیشترین فکرش سبحان اللّه و لا اله الا اللّه بود. او سخت به نماز اول وقت همّت می گذارد و بارها می فرمود: اول الوقت رضوان اللّه و اخرالوقت غفران اللّه است.

بارها به فرزندش توصیه می کرد که نماز را باید سروقت خواند چرا که نماز تکلیفی است که باید انجام شود پس چرا سر وقت انجام نگردد؟

او همیشه یک روز زودتر به پیشواز ماه رمضان می شتافت، بسیاری از ایام ماههای رجب و شعبان را حتی بدون صرف سحری، روزه می گرفت و به خواندن قرآن همّت می گماشت. او در ماه رمضان حتماً یک ختم قرآن را می خواند، آنگاه آن را به اهل البیت هدیه می فرمود.

یک شب نماز شبش ترک نشد. در زمستانهای سخت و طوفانی قم برای خواندن نماز شب گاه با شکستن یخ 30 سانتی، آب را از حوض مدرسه فیضیه تهیه می کرد تا

بتواند نماز شب اش را بخواند. او نماز شب را از سن 13 سالگی ادامه داده بود، حتی در مسافرتها از خواندن نماز شب غافل نمی شد. او در سپیده هر فجری، قبل از اذان صبح به حرم مطهر حضرت معصومه علیها السلام تشرف می یافت، آنگاه با دعا و زیارات صبح را به روز می آورد.

تلاش می کرد در تحجّدهای شبانه اش، مزاحمتی برای دیگران پدید نیاورد. او مقید بود که هر روز صبح زیارت عاشورا را به طور کامل بخواند. او زیارت عاشورا را