حدیث خوبان: (حکایت های اخلاقی و کرامات مشاهیر تخت فولاد اصفهان) صفحه 188

مناقب و مراثی اهل البیت علیهم السلام می پرداخت.

توسّل خاص به اهل بیت علیهم السلام

او مقید بود که به هنگام منبر رفتن حتماً شروع و آغاز سخنرانی را با دعای «اللهم کن لولیک الحجه بن الحسن...» را بخواند، یعنی با توسل به اهل البیت علیهم السلام و تقاضای تعجیل در ظهور حضرت سخن را شروع کند. او در غالب

مصیبت هایش از حضرت علی اصغر علیه السلام یاد می کرد و مردمان را به دعای توسل دوم توصیه می فرمود.

زیارت اهل بیت علیهم السلام

او زیارت رجبیّه و ذی قعده حضرت رضا علیه السلام را هرگز ترک نکرد و آن را در هر شرایطی حتی با کهولت سن انجام داد. بارها فرمود وقتی انسان تصمیم به زیارت حضرت رضا علیه السلام می گیرد به روشنی می یابد که خود آن حضرت وسایل رفت و آمد را تدارک می کند وقتی از زیارت برمی گشت روزها در عیش و خوشی دیدار حضرت رضا علیه السلام بسر می برد، و بر خود بسیار زشت می دید که سالی بگذرد و به زیارت حضرت رضا علیه السلام و سایر ائمه علیهم السلام تشرف نیابد.

در هر تشرّف خویش به حرم حضرت رضا علیه السلام و سایر مشاهد مشرفه طریقه ای خاص در ورود و خروج داشت قدمها را آرام آرام برمی داشت، به محض ورود به حرم، دیوارهای درب ورودی را می بوسید و خود را به آنها تبرک می کرد، به هنگام ورود اذن دخول می خواند، و تا انقلاب روحی نمی یافت، وارد حرم نمی شد زیرا او بهترین دلیل قبولی زیارت اش راپیدایش حالت گریه به هنگام ورود می دانست.

او با حالت توجه وارد به حضرت می شد، به بالای سر حضرت جهت استجابت