حدیث خوبان: (حکایت های اخلاقی و کرامات مشاهیر تخت فولاد اصفهان) صفحه 22

1- 29. خرازی: روزنه هایی از عالم غیب، ص303.

2- 30. سالها دراز در مدرسه نیماورد به تدریس پرداخته و طلّابی از تهران و دیگر بلدان به استفاده محضرش آمده، معاشش را در هفته به چند دانه نان که خود از درچه آورده گذرانده، ولادتش، 1264 و تحصیلاتش، ابتدا در اصفهان، خدمت دو حجهالاسلام: آقا میرزا ابواالمعالی کلباسی و آقا میرزا محمدحسن نجفی و در نجف به محضر حجهالاسلام میرزای رشتی و آقا سید محمد حسین ترک و اجازتش از آن دو بزرگ؛ و 1303 به اصفهان بازگشت، اصول دین را از توحید و معاد به اجتهاد تدریس می کرد. سی و هشت سال به افاضت و ریاضت به یک منوال، و هیچ گاه وقت درس را دقیقه ای تأخیر و تعطیل روا نداشته... قناعتش به نانی و نان خورش مختصری اکتفا کرده... رحلتش جمعه 28 ربیع الثانی 1342 بود و در تکیه کازرونی به خاک سپرده شد. بیش از یک هفته در تعزیتش تمام اصفهان و نواحی، دست از کار کشیده و به سوگواری نشسته بودند. )جابری انصاری: تاریخ اصفهان، ص 315).

نبود، زیرا یک روز، درس اول را گفته بود که خبر آوردند، برادر شما آقا سید محمدحسین درچه ای فوت کرده است. آقا فرمود: خدا رحمتش کند، خواست درس دوم را شروع کند که گفتند: آقا ایشان وصیت کرده است: شما بر جنازه اش نماز بگذارید از این روی ناچار شدند و درس را تعطیل کردند. این پشتکار و تلاش و بهره گیری از لحظه ها و ساعات زندگی، بسیار مایه عبرت است».(1)

قصد قربت

در احوال معنوی ملّا حسن درّی(2) گفته شده که: روزها در مسجد خان محله تلواسکان نماز جماعت می گذاشت و جمعی کثیر خصوصاً خواص شهر بدو اقتدا می کردند، خود او می فرمود ابتدا که باقامه جماعت می رفتم واقعاً قصد قربت داشتم، چیزی از کسی قبول نمی کردم، کم کم دیدم که هر وقت جمعیت مسجدم

بیشترست خوشحال تر می شوم از تحف و هدایا نیز لذت می برم، پیش خود گفتم که از همه عبادتهای الهی یک نماز واجب آن هم با ریا و خدعه

شیطان؟! این بود که امامت مسجد و سایر ریاستهای شرعی را بکلی ترک کردم؛ بمردمان هم گفتم که نمازهایی را که با من خوانده اند اعاده کنند خودم نیز همه را اعاده کردم.

وی خانه محقری در محله نیماورد نزدیک بازارچه و مسجد حاج محمدجعفر