حدیث خوبان: (حکایت های اخلاقی و کرامات مشاهیر تخت فولاد اصفهان) صفحه 305

1- 309. روضاتی: فهرست کتب خطی اصفهان، ج1، صص 53 - 51.

2- 310. علّامه محقق آقا جمال الدین خوانساری، از مفاخر علمی شیعه، و استاد و مؤلف در علوم فقه و اصول و کلام و حدیث و حکمت بوده. بزرگترین حوزه های درسی حوزه اصفهان مختص وی و پدر علّامه اش بوده و از او تألیفات و آثار گرانبهایی به جای مانده است. در 26 رمضان 1122ق. فوت و پیکرش را در کنار پدر در بقعه خوانساری به خاک سپردند.

ایشان ضمن تأیید خبر بر صحت آن تأکید نمودند.

روز دوم محرم الحرام 1415ه . با آقای حاج شیخ مرتضی فهامی آقازاده صالح و برومند مرحوم حاج شیخ اسداللّه تماس گرفتم، ضمن تأکید بر صحت مطالب فوق توضیح دادند که به هنگام دفن پدر بزرگوارم شخصی به نام آقای حاج غلامعلی فرهادی متصدی دفن ایشان بود که ناگهان یکی از آجرهای لحد آقا جمال خوانساری فرو ریخت، به هنگام ریختن خاک در لحد، چون از جای آجر به قبر ایشان نیز خاک ریخته می شد صدای خاصی می آمد، و لذا آقای حاج غلامعلی دستش را در قبر آقا جمال فرو برد و گفت: «کفن بسیار سفت است، احتمالاً برد یمانی است، و این صدا، از ریختن خاک بر روی کفن به گوش می رسد».

آنگاه جسد مطهر آقا جمال را لمس کرد و گفت:

«بدن کاملاً تر و تازه است، درست همانند گوشت منجمد است و به هیچوجه در جسد و یا کفن آثار پوسیدگی نیست».

آنگاه به آقای حاج غلامعلی گفتیم: زود با گچ و آجر لحد را بچین تا نبش قبر محسوب نشود.

تکیه خوانساری ها، تکیه بانی به نام: مشهدی حیدر داشت که اکنون فوت کرده، و آن موقع متجاوز از صد سال داشت، هنگامی که او از این ماجرا مطلع شد گفت: «در این بقعه، این پنجمین جسدی است که در مدت تکیه بانی من تر و تازه پدیدار گشته است».(1)

جسد ملّا محمّد صادق پیکانی

در ایوان متصل به تکیه خوانساریها قبر شریف یکی از علمای برجسته اصفهان

1- 311. مهدی پور، علی اکبر: اجساد جاویدان، صص 169 - 168.

به نام: «ملّا محمدصادق پیکانی» قرار دارد، که از علمای عامل و فضلای کامل اصفهان، از شاگردان مرحوم شیخ مرتضی انصاری بود، مدتی در اصفهان بر کرسی تدریس نشست، جمع کثیری را به سوی خود جذب کرد و آثار پیشرفت و ترقی در ناصیتش پیدا بود، جز این که اجل مهلتش نداد.

جمعی از دوستان اصفهانی به نگارنده گفتند که جسد او نیز دهها سال بعد از وفاتش تر و تازه بود، در تماسی که با آقای فهامی داشتم از ایشان پرسیدم فرمودند: «آری هنگامی که ما در ایوان متصل به تکیه خوانساریها برای عمو هاشم قبر می کندیم، با جسد تر و تازه ملّا محمدصادق مواجه شدیم، برادرم گفت: زود لحد را بچینید که نبش قبر محسوب نشود.(1)

کرامتی از آقا محمد بیدآبادی

مرحوم سید مصلح الدین مهدوی در کتاب دارالعلم شرق(نسخه خطی) می نویسد: نگارنده از قول عالم جلیل حاج میرزا رضا کلباسی نقل می کند که ایشان پس از تجلیل زیاد از میرزا حسین نائینی(2) از اساتید فاضل در حوزه اصفهان و این که وی از اساتید مقدماتی ایشان بوده فرمودند: روز تشییع جنازه او حاضر بودم. در موقع حفر قبر، قبر وی به قبر علّامه آقا محمد بیدآبادی راه یافت و پاهای آقا محمد بیدآبادی را جمیع حاضرین که خود جزو آنها بودم مشاهده کردند که پس از گذشت 325