حدیث خوبان: (حکایت های اخلاقی و کرامات مشاهیر تخت فولاد اصفهان) صفحه 54

1- 74. زارعی شمس آبادی: گنج پنهان، ص14.

2- 75. از سلسله مشایخ بیآباد، عالمی فاضل، فقیهی متشرع، حکیمی متأله و عارفی سالک و ذاکر بود و بر عموم حکما و فیلسوفان زمان از لحاظ فقاهت مقدم بود. این حیکم دانشمند دارای فضایل اخلاقی است که نظیرش در بین علما معاصر کمتر پیدا می شود، عمری را به قناعت نفس گذراند و در کمال وارستگی و زهد و تقوی و در عین حال گمنامی به سر برد. دانشمندی خوش بیان و خوش محضر و عابدی دائم الذکر بود. عصرها در مسجد سید پشت مقبره سید حجت الاسلام، جلوس داشت و تا غروب مشغول ذکر و سپس نماز مغرب را خوانده و راهی منزل می شد. وی در بعدازظهر جمعه 11 شوال 1382ق. وفات یافت و پیکرش در بقعه جدش آقا محمد بیدآبادی به خاک سپردند)کرباسی زاده: نگاهی به احوال و آراء حکیم مدرس اصفهانی، ص56).

می خواند:

خداوند به داوود علیه السلام وحی کرد ای داوود من پنج چیز نهادم. مردم آنرا در غیر آن پنج چیز می جویند و نخواهد یافت: علم را در گرسنگی و تلاش نهادم آنان آنرا در سیری و راحتی می جویند نخواهند یافت... .

می فرمود: «من در ایام تحصیل مشکلات فراوان دیده ام. بسیاری از اوقات، لباس به قدر نیاز نداشتم. بارها، با دست خالی به منزل رفته ام، ولی به لطف الهی، همه را پشت سر گذاشتم و همسرم، با فداکاری این وضعیت را تحمل می کرد و مرا نگران نمی ساخت».

ایشان، مقید بود، از سهم مبارک امام، استفاده نبرد، از این روی به همان اندازه ای که خویشان و بستگان وی، به ایشان هدیه می کردند اکتفا می کرد. دنیای ایشان ختم به خیر شد و آخرت ایشان هم معلوم است.

چنین انسانهایی به یقین، مصداق این آیه شریفه اند:

«یا اَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهِ اِرْجِعی اِلی رَبِّکَ راضِیَهً مَرْضِیَّهً فَادْخُلی فی عِبادی وَ ادْخُلی جَنَّتی»: ای روح آرامش یافته،خشنود و پسندیده به سوی پرورگارت باز کردد و در زمره بندگان من داخل شو و به بهشت من در آی.(1)

اخلاص استاد

جناب حجت الاسلام والمسلمین حاج آقا مهدی معتمدی امام جماعت مسجد ذکرالله از شاگردان آخوند ملّا کاظم مروج بیدآبادی(2) در مورد استادش می فرماید: