حدیث خوبان: (حکایت های اخلاقی و کرامات مشاهیر تخت فولاد اصفهان) صفحه 57

1- 79. مختاری: سیمای فرزانگان، ص 369.

2- 80. حاجی ملّا محمدجعفر آباده ای عالم جامع متقی و پرهیزگار و از شاگردان حاجی کرباسی و سید حجت الاسلام شفتی بوده، بسیار شوخ و از هر علم و دانشی کتابی در حفظ داشت. علما در حضرت وی خویشتن را خرد می شمردند و بزرگان دین و دنیا نام مبارکش را به حرمت تمام می بردند و در علو درجه فقاهت و مقام زهد و عبادت بود و در زهد و پرهیزگاری گوی سبقت را از امثال و اقران خود ربوده بود. آن مرحوم در شب شنبه نوزدهم ماه رمضان 1280ق. فوت و پیکرش رادر بقعه ای روبروی تکیه شهشهانی به خاک سپردند که امروزه در کنار مسجد رکن الملک قرار دارد و به نام خود وی تکیه آباده ای نام گذاری شده است.

آقایان تصمیم گرفتند تا عمل خلاف شرعی را که موجب حد باشد نزد حاجی به رویت یا اقرار صریح ثابت کنند به طوری که بر حسب وظیفه دینی مجبور به اجراء حد و همکاری با آقایان شود.

حاجی آباده یی رسم داشت که دعوت عقد زناشویی را همه وقت بی درنگ اجابت می کرد. در یکی از ایام رمضان به حیله دعوت عقد نکاح او را به خانه یی بردند که جماعتی بی پروا به روزه خوردن و شرب و قمار مشغول بودند. اتفاقاً موقعی بود که سفره ای بزرگ گسترده ناهار می خوردند.

به محض اینکه چشم آباده یی به این مجلس افتاد خطاب به جمعیت روزه خواران کرده فرمود عجب است مرا عوض مجلس عقد به عیادت مریض آورده اند معلوم می شود شما همه مریض هستید که روزه نگرفته اید خدا شما را شفا بدهد این بگفت و برفور از منزل خارج شد. حسن رفتارش چندان در آن جماعت مؤثر افتاد که روز بعد خدمت وی رفته توبه کردند و در جرگه صلحای مؤمن داخل شدند.(1)

امر به معروف و نهی از منکر قشقایی

جمعی از اصحاب حکیم گرانقدر جهانگیرخان قشقایی از جمله ملّا محمد علی خوانساری از ملازمان خدمتش که در آن مجلس حاضر بوده است حکایت کردند:

یکی از مریدان خان همسایه یی ساززن داشت که تعلیم ساز می کرد و اکثر صدای تار و کمانچه و سنتور از خانه او بلند بود. چون با دستگاه ظل السّلطان و شاهزادگان و بزرگان وقت ارتباط داشت احدی از ملّاها و متشرعین محل جرأت نهی و ممانعت او را نداشتند. بنده فراموش کرده ام گویا اسم این شخص را (نوّاب