حدیث خوبان: (حکایت های اخلاقی و کرامات مشاهیر تخت فولاد اصفهان) صفحه 60

1- 82. همایی: تاریخ اصفهانی)مجلد ابنیه و عمارات صص 271 - 269.

2- 83. عالم زاهد جلیل، از زهّاد و عبّاد بوده، و در مسجد علی امامت می نموده و با وضع فقر، کمال مواظبت در آداب شریعت داشته. نسبت به مردم دنیا از غنی و فقیر و شاه و وزیر، بی اعتنا بوده است. نوشته اند وقتی آقا محمدخان قاجار به دیدن او می رفته در آن حالت دیده بودندش که زیر جامه خود را شسته جهت خشکانیدن سر چوب کرده، دست گرفته، به منزل می آمد، هیزم و روغن چراغ جهت منزلش می خریده و کنار محراب می گذارده، بعد از نماز به خانه می برد. از بزرگان و عرفا، جماعتی به او ارادت داشتند وفاتش در سه شنبه 13 شوال 1198ق. و مزارش در تکیه میرزا رفیعا بود از بین رفته است)مهدوی: دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص571؛ جناب: رجال و مشاهیر اصفهان، ص545).

می خواهد. پس از انقضای مهلت و رفتن به مسجد، سبب مهلت خواستن را می گوید، که قدری آرد جو در منزل ذخیره داشتم و منافی مروّت بود که با این حال همسایه من، گرسنه باشد. این بود که در مدت مهلت، آنها را به مصرف رساندم و - چند فقره مقدمات دیگر نظیر همین می گوید - ترتیب دادم و حالیه حاضر شدم.

عده مأمومین او به حدی بوده است که از مسجد، جمعیت بیرون می آمده و میدان کهنه(قیام) را هم صف جماعت اشغال می کرده است.(1)

قناعت آقا محمد بیدآبادی

-2

صاحب روضات از استاد فقیه زاهد عابد خود، مرحوم حاجی محمد ابراهیم کرباسی - شاگرد و دست پرورده عارف واصل علّامه آقا محمد بیدآبادی - نقل نموده که روزی حاجی در مسجد حکیم بر فراز منبر از زهد و پارسایی آقا محمد سخن می گفت از آن جمله اظهار داشت در یکی از سالها که قحطی شهر اصفهان را تهدید می کرد، او و همه خانواده اش از هویج پخته یا خام استفاده کردند و مدت شش ماه بدون اندک ناراحتی شبانه روز خود را به خوردن آن گذراندند.(3)