ریاض العلماء و حیاض الفضلاء صفحه 102

به گمانم همگی یاد شدگان از علمای عامه اند.

ابوالفتح شرفه

(سید امیر -) وی، از دانشوران بنام روزگار شاه تهماسب حسینی صفوی و مؤلف تفسیر آیات الاحکام پارسی به نام تفسیر شاهی است که از کتابهای معروف می باشد و خود اوهم نزد تهماسب، اهمیت فوق العاده ای داشت.

حسن بیک روملو در احسن التواریخ گوید: در سال 976 ه . ق مولای اعظم افهم جامع فنون و علوم و حکم، امیر ابوالفتح که از سادات شرفه است، در اردبیل درگذشت. وی «قدّس سره» از شاگردان ملاعصام الدین اسفراینی است که از شاگردان ملا جامی است. میر ابوالفتح در ماوراءالنهر به درس ملا عصام الدین حاضر می شد و پس از آن در اردبیل،

متوطن گردید. از تألیفات او حاشیه کبرای سید شریف در منطق؛ حاشیه بر آداب البحث؛ اصول الفقه؛ رساله در تحقیق شبهه المجهول المطلق؛ حاشیه بر المطالع؛ رساله در اصول الفقه؛ شرحی بر الباب الحادی عشر(1) در علم کلام و شرحی فارسی بر آیات الاحکام(2) است.

مؤلف گوید: از تألیفات او حاشیه ای است بر حاشیه علاّمه دوانی بر تهذیب المنطق و

حاشیه مختصری بر «بحث افعل التفضیل» از حاشیه قدیمی جلالیه ونسخه ای از آن در نزد ما موجود است.

به حق باید گفت مترجم حاضر همان امیرابوالفتح بن امیر مخدوم حسینی پیش یاد شده است.

از یکی از رساله های میر ابوالفتح استفاده می شود وی معاصر با ملا عبدالغفور شاگرد ملا جامی است.