ریاض العلماء و حیاض الفضلاء صفحه 140

ابوالولی بن شاه محمود انجوی

(صدر کبیر معروف به امیر -) در مجلد اول تاریخ عالم آرا می نویسد: وی، سیدی با فضیلت و فقیه بود، و در مذهب تشیع، تعصب فراوانی داشت و در فضائل و کمالات از برادرش امیر شاه ابو محمد، برتر بود، امیر ابوالولی، از علمای روزگار شاه تهماسب صفوی است. در آغاز کار، چندی تولیت آستان مقدس رضوی را عهده دار می شد، سپس بر اثر نزاع و گفتگوئی که با شاه ولی سلطان ذوالقدر، حاکم مشهد مقدس داشت از مقام تولیت معزول شد. به اردوی شاه برگشت. و تولیت اوقاف غازانیه را به مشارکت برادرش شاه ابو محمد عهده دار گردید. و در اواخر زندگی شاه تهماسب تولیت اوقاف روضه شیخ صفی الدین اردبیلی را در شهر اردبیل به عهده گرفت و برادرش باستقلال، تولیت اوقاف غازانیه را در اختیار در آورد. و در روزگار سلطان محمد خدابنده صفوی قاضی عسکر او شد و در روزگار شاه عباس کبیر صفوی به مقام صدارت نایل آمد. باقی احوالش موکول به ما بعد است.(1)

امیر ابوالولی، برادر فاضل دیگری داشت به نام شاه مظفرالدین علی انجوی.(2)

امیر ابوالولی، معاصر با شیخ بهائی است. نامه ای به شیخ بهائی مرقوم داشت. شیخ در پاسخ او نامه ای به شرح زیر نگاشت. درود خدا بر مخدوم جهانیان و مطاع اهل حق ویقین و متبوع همه مؤمنان و آنها که به مسند صدارت دست تشرف دراز کرده و خدا بر همگان گواه است. و بعد خادم حقیقی و مخلص تحقیقی به خطاب مستطاب که از ناحیه آن اعتاب، عالی عتاب که تا روز قیامت برقرار باد، نائل گردید و مجاری اقلام شریف را

به دیده ملاطفت گذارد و مواقعی را که با انگشتان مودت بر صحفه رقیمه به حرکت در