ریاض العلماء و حیاض الفضلاء صفحه 141

آمده به رخسار خویش مسح نمود و با کمال تضرع از خدا تمنا کردم که فرقه ناجیه را به دوام ذات علویه سمات شما پایدار بدارد و آن را از هرگونه کدورتی محروس گرداند. این بنده به گواهی خدای متعال از پاره ای از پیش آمدها که استماع کرده ام بی اندازه متألم و ناراحت گردیدم و می دانم سر انجام آن چه به گوش رسیده است چنان نخواهد ماند که عوام کالانعام به اطلاع رسانیده اند برای این که از شما - که روزگارتان همیشگی باد - در خصوص آن پیش آمدها به کاری اقدام نمی کنید که برخلاف شرع شریف باشد، زیرا وام گرفتن این گونه اموال از امور حرامی نیست که تخطی و تجاوز آن در هیچ حالی، جایز نباشد واز آن جا که شما تصمیم گرفته اید که به پرداخت آن وام اقدام نمائید. بنابراین

عمل حرامی در میان نخواهد بود. گذشته از این، شما از وجود آن اطلاعی نداشتید. برخی از خدمتگزاران حرم، بدون اجازه شما به آن کار اقدام نموده است و پیداست که از این ناحیه، مورد مؤاخذه شرع و عرف نخواهید بود. و در صورتی که انسان، در پیشگاه خدا بری الذمه باشد، گفتار مردم زیانی به حال او نخواهد داشت. و شما هم در این باره از نیاکان پاکیزه گوهر خویش که درود خدا بر همگانشان باد پیروی کرده اید. تصمیم داشتم که امروز به شرف ملازمت نایل آیم لیکن بر خلاف انتظار، دیشب گذشته به درد پشت سختی مبتلا گردیدم که مرا از رسیدن به آن سعادت عظمی باز داشت. و آرزومندم شما و هر کسی که به درگاه شما می رسد و به دربار شما پناهنده می شود در امان خدا و حفظ و حمایت او باشید واز هرگونه ناراحتی مصون بمانید و همواره حضرت او امور شما را کفایت فرماید.

«باب ها»

ابوهاشم علوی

(سید -) وی، از سادات بزرگوار و از فضلای عالی مقدار و از سرایندگان برجسته امامیه است و در روزگار صاحب بن عبّاد می زیسته و هر یک از این دو تن بزرگ مرد به