ریاض العلماء و حیاض الفضلاء صفحه 143

از خدای متعال در ماه حرام، درخواست کردم تا بیماری صاحب با فضیلت را به جان و دل من باز گرداند. خدای متعال، دعای مرا به اجابت رسانید. واینک ای مولای من، بدنم از بیماری پر شده است. اینست از آن موقع که بدن مرا به بیماری گرفتار ساخت و او

را به زودی شفا داد از وی سپاسگزاری می نمایم. واز او می خواهم،مرتبه عالی او را پایدار بدارد. زیرا جز خدا پناهگاهی برای فرزندان علی علیه السلام وجود ندارد.

هنگامی که قطعه بالا به صاحب رسید، گفت سید ابو هاشم از هیچ گونه اخلاص و ادبی فروگذاری ننموده و قطعه زیر را برای او ارسال داشت.

أبا هاشم لم أرض هاتیک دعوه

وان صدرت من مخلص متطول

فلاعیش لی حتّی تدوم مسلما

وصرف اللیالی عن فناک بمعزل

فان نزلت یوما بجسمک عله

و حاشاک منها یا علاء بنی علی

فناد بها فی الحال غیر مؤخر

الی جسم اسماعیل ذولی تحول

ای ابو هاشم از چنان درخواستی که کردی خورسند نبودم هر چند می دانم چنان تقاضائی از دوست با اخلاص همیشگی صادر شده است. زندگی بر من ناگوار است مگر آن گاه که تو از بیماری بهبودی پیدا کنی و گرفتاریها شبانه روز از تو بر طرف بشود. بنابراین هرگاه، رنجوری بر جسم تو چیره شود که امیدوارم چنان ناراحتی بر فرزندان علی تسلط پیدا نکند - بلافاصله از خدا بخواه که آن رنجوری بر جان اسماعیل مسلط گردد.

مؤلف گوید: درست نیست بگوییم مترجم حاضر با ابو هاشم جعفری که معاصر با صاحب بن عباد بوده یکی است. هر چند، گمان بیشترین من آن است که مترجم حاضر، همان سید ابو هاشم علوی است یعنی سید ابوهاشم، جعفربن محمد علوی حسینی که فرزند علی بن عبداللّه بن حسین بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام است، که از

تلّعکبری روایت داشته و کمتر به نقل روایت می پرداخته است واصحاب رجال او را نام برده اند.

ابوالهیثم بن تَیَّهانْ

(مالک بن - تا به آخر نسبش -) وی، از بهترین یاران رسول خدا صلی الله علیه و آله و از کسانی است