ریاض العلماء و حیاض الفضلاء صفحه 162

خواهیم گفت ابو جعفر ثانی، با یک درجه یا بیشتر پس از شیخ بوده است.

استاد استناد «دام ظله» در اواخر کتاب عین الحیوه که به پارسی تألیف کرده نوشته است: ابن حمزه، در کتابهای خود از صوفیه، نکوهش کرده و آنها را هدف تیر سخنان خود قرار داده است - پایان.

اکنون نمی دانیم، مراد وی کدام یک از افرادی است که به عنوان ابو حمزه معرفی شده اند. ممکن است، منظور وی، شخص اول باشد.

مؤلف گوید: از تفصیلی که تا به حال متذکر شدیم، به دست می آید سخن گذشتگان و معاصران که کتاب وسیله را به ابو یعلی دوم نسبت داده اند بی اساس است و همچنین آن ها که صاحب وسیله را شاگرد شیخ مفید قلمداد کرده اند پایه ای ندارد. و اشتباهات دیگری که برای آن ها در این باره، رخ داده است.

و گاهی عنوان مزبور به سید بهاءالدین ابوالکرم، محمد بن حمزه حسینی گفته می شود که ابن شهرآشوب و شیخ منتجب الدین، در فهرست از وی یاد کرده اند.

و گاهی به ندرت به شیخ خردمند، ابن حمزه که معاصر با علامه است.اطلاق می شود، این شیخ است، که پرسشهایی را از علامه داشته است. و من در اردبیل پاره ای از آن مسائل را که در مسائل طهارت بوده است به خط یکی از فضلا بر پشت رساله شیخ علی بن هلال دیده ام.

و گاهی بر محمد بن حمزه علوی که او را مؤلف وسیله دانسته اند و چنین نبوده است گفته می شود.

«باب خا»

ابن خیّاط عاملی

شیخ اجلّ [...] عاملی، در پاره از جاهای «مجموعه» که در اردبیل دیده ام بخشی از تحقیقاتی را که از شهید اول نقل کرده است دیده ام. و به گمانم تحقیقات مزبور را با