ریاض العلماء و حیاض الفضلاء صفحه 54

است که در آغاز سند صحیفه کامله چنین آمده است: «خبر داد به ما، شیخ سعید، ابو عبداللّه محمد بن احمد بن شهریار الخازن (خزینه دار حرم مولانا امیرالمؤمنین علی بن

ابی طالب علیهماالسلام) در ماه ربیع الاول سال 516ه .ق به قرائتی که بر او شد و من می شنیدم».

دلیل بر مطلب یاد شده آن است که شیخ حسین بن علی بن حمّاد لیثی واسطی در اجازه ای که به شیخ نجم الدین جعفر بن محمد بن نعیم مطار آبادی(1) نوشته است شیخ

محمد بن جعفر بن علی بن جعفر مشهدی حائری صحیفه کامله سجادیّه را با ندبه های سه گانه اش به حق سماعی که به قرائت شریف اجل نظام الشرف ابوالحسن بن عریضی بر شریف نقیب، جلال العلما، بهاءالشرف محمد بن حسن بن احمد بن علی بن محمد بن عمر بن یحیی علوی حسینی در شوال سال 556ه . ق داشته روایت کرده است.

مؤلف گوید: سید بهاءالشرف محمد بن حسن که در سند بالا ذکر شد همان بزرگواری است که در آغاز صحیفه سجادیّه نام برده شده است. بنابراین دور نیست که گوینده «حدثنا» همان شریف نظام الشرف ابوالحسن، مترجم حاضر باشد.

ابوالحسن بن طباطبا علوی شاعر

وی از پیشینیان بزرگوار شیعه واز سرایندگان ایشان است.

ابن خلکان(2) گفته است: وی را بدان جهت طباطبا گفته اند که بر اثر ضربتی که به سرش وارد آمد حرف قاف را مانند حرف طا ادا می کرد. گویند در یکی از روزها، جامه اش را از غلامش طلبید. وی گفت به جای آن، جامه پشمین برای تو می آورم. گفت خیر بلکه طباطبا و مرادش قباقبا بود یعنی قبا را بیاور. و از آن روز به لقب طباطبا مشهور

شد و سال 345ه ق در سن 64 سالگی در گذشت.

مؤلف گوید: طباطبا لقب پدرش یا جدش می باشد و تاریخ مزبور تاریخ وفات خود اوست و برای نام و شرح حالش به کتابهای دیگر باید مراجعه کرد.(3)

1- مؤلف در ریاض العلماء ترجمه - 2/266 خضر بن محمد بن نعیم مطار آبادی آورده است.
2- در وفیات الاعیان، 3/344.
3- در سر سلسله علویه نوشته است: طباطبا لقب ابراهیم بن اسماعیل از نوادگان حضرت امام مجتبی است و ملقب به طباطبا است زیرا اوقاتی که کودک بود پدرش خواست جامه برای او تهیه کند از او پرسید پیراهن می خواهی یا قبا گفت: «طباطبا» یعنی قباقبا و به این لقب مشهور شد و طباطبا به زبانی نبطی به معنای سیدالسادات است - م.