ریاض العلماء و حیاض الفضلاء صفحه 56

شیخ رجب برسی از متأخران است وسالها پس از شاذان بن جبرئیل می زیسته و معاصر با او نبوده است.

ممکن است امام ابوالحسن با ابن مهدی مامطیری که در باب ابن آورده می شود و مؤلف کتاب المجالس است یکی باشد.

پیش از این در باب عین بی نقطه به شرح حال سید بهاء الدین علی بن مهدی حسینی مامطیری پرداختیم. ممکن است بهاء الدین با شیخ صاحب شرح حال یکی باشد، بنا بر این کلمه «ابن» بعد از ابوالحسن که در آغاز شرح حال آوردیم، اشتباهی از ناسخان باشد.

ابوالحسن فراهانی شیرازی

(سید امیر -) از فضلای روزگارش بوده و در زمان وزارت امام قلی خان حاکم شهرهای فارس. در روزگار شاه عباس و شاه صفی صفوی گرفتار شد و سرانجام بر اثر تهمتی که به وی وارد آوردند به حکم او کشته شد.

فراهانی تألیفات دارد، از جمله شرح فارسی(1) بر دیوان انوری سراینده نامی است.

ابوالحسن بن شیخ ابوالقاسم زیدبن حسین بیهقی

(شیخ -) از مشایخ بزرگوار ابن شهرآشوب و به طوری که از بعضی مدارک استفاده می شود وی از اصحاب با شخصیت ما بوده است و پدرش هم از علمای بزرگ است وپیش از این ترجمه او را نوشتیم.

ابن شهرآشوب در معالم العلما، ص 51 پس از ترجمه پدرش به طوری که پیش از این یادآوری شده است بلافاصله نوشته است: فرزندش ابوالحسن فرید خراسان، تألیفاتی دارد از جمله تلخیص مسائل الذریعه سید مرتضی، الافاده للشهاده و جواب یوسف الیهودی العراقی.

شیخ معاصر در امل الامل، 1/352 به نقل از معالم العلما نوشته است ابوالحسن بن زید البیهقی فرید خراسان...

در یکی از نسخه های معالم آمده است «ولابنه الحسن» و لفظ ابی در آن وجود ندارد