ریاض العلماء و حیاض الفضلاء صفحه 88

والدرر به این روایت اشاره کرده است.

ابن خلکان در تاریخ خویش (وفیات الاعیان، 4/354) به تفصیل از احوال او گفتگو کرده است، به آن جا مراجعه شود.

ابو العتاهیه

(رئیس -) وی از دانشوران بزرگ امامیه است. از نام او اطلاعی ندارم و پیداست که این مترجم، غیر از ابو عتاهیه، شاعر مشهور است.

به طوری که از سند «ادعیه سر» بر می آید، مترجم حاضر قرائتی را که داشته است از عبداللّه بن ناصر بن حسین بن نصر دهقان از شیخ ابو عبداللّه محمد بن هبه اللّه بن جعفر طرابلسی به قرائتی که از شیخ طوسی «قدس سره» داشته روایت می کند.

ابو عفان بن احمد بن بندار

(شیخ رضی الدین -) منتجب الدین، در فهرست او را از اعیان فضلا نام برده است.

ابو العلاء حافظ

(امام -) از علمای بزرگ است. برخی از اصحاب، در کتابهای مناقب از وی یاد کرده و روایت نموده اند و ممکن است از علمای عامه باشد.

ابو علی

متأخرین اصحاب، ویژه ابن زبیب آوی در کتاب کشف الرموز و ابن فهد در کتاب المهذب کنیه مزبور را به شیخ اقدم ابوعلی محمد بن احمد بن جنید اسکافی معروف به ابن جنید، متوجه دانسته اند.

ابو علی محمد بن منصور حسینی

(سیّد -) از دانشوران روزگار شاه عباس کبیر است. از تألیفات او کتاب رسائل بدائع الصنائع است که من رساله پنجم آن را در یکی از مجموعه ها در هرات دیده ام. رساله مختصری است که پیش آمدهای تاریخی را از روزگار حضرت آدم علیه السلام تا زمان شاه عباس