ریاض العلماء و حیاض الفضلاء صفحه 99

می توان گفت: کتاب نکت الفصول یاد شده، همان نکت فصول عبدالوهاب باشد که در اردبیل دیده ام و به قطب راوندی نسبت داده شده است. بنابراین مراد از ابوالفتوح، شیخ

ابوالفتوح رازی است با این تفاوت که شیخ ابوالفتوح رازی به لقب منتجب الدین، شهرت نداشته است.

ابوالفتوح رازی

(شیخ -) امام جمال الدین حسین بن علی بن محمد بن احمد نیشابوری خزاعی رازی(1)، از فضلا و علما و دانشمندان بنام و استاد شیخ منتجب الدین و فضلای دیگر است و تفسیر بزرگی که به پارسی بر قرآن کریم نوشته است به نام روض الجنان و روح الجنان مشهور و به تفسیر شیخ ابو الفتوح معروف می باشد. وی تألیفات دیگری نیز دارد.

شگفت این جاست که ابن شهرآشوب در معالم العلماء ص 141 گوید: استادم

ابوالفتوح بن علی رازی، تفسیر بی سابقه ای به نام روح الجنان تألیف کرده است و روح الجنان فی تفسیر القرآن به پارسی است. و شرح الشهاب هم از تألیفات اوست.

و در کتاب المناقب گوید: ابوالفتوح روایت کتاب روض الجنان و روح الجنان را که در تفسیر قرآن است به من اجازه داد. از ظاهر کلام ابن شهرآشوب به دست می آید که پنداشته است ابوالفتوح اسم اوست نه کنیه او.

و گویا روح الجنان را در معالم به جای روض الجنان آورده است.

شیخ منتجب الدین (فهرست - ص 8) در ذیل شرح حال ابوبکر، احمد بن حسین بن احمد نیشابوری خزاعی مقیم شهر ری، چنین نوشته است: خبر داد به من، از مؤلفات احمد شیخ امام سعید مترجم کلام اللّه ابوالفتوح حسین بن علی بن محمد بن احمد خزاعی رازی نیشابوری از پدرش از جدش از او.

ابوالفضل

(شیخ عزّالدین -) می توان استنباط کرد که وی از علمای شیعه است و از شیخ ابوطالب فرزند شیخ شهید روایت می کرده است. بنابراین بعید نیست عزالدین، همان