سادات حسینی در عصر مروانیان صفحه 111

هستند. امام علیه السلام آن ها را نفرین می کردند و می فرمودند: «لعن اللّه مَنْ قال فینا ما لا نقوله فی أنفسنا، و لعن اللّه من أزالنا عن العبودیه اللّه الّذی خلقنا

وإلیه مآبنا و معادنا و بیده نواصینا»؛(1) خداوند لعنت کند کسی را که درباره ماحرف و کلامی بگوید که در ما نیست و لعنت کند کسی را که ما را از بندگی خدا بیش تر بداند.

امام علیه السلام با فرقه های دیگر نیز مبارزه می کردند و شیعیان را از معاشرت با آن ها منع می کردند و این فرقه ها را مورد لعن قرار می دادند و می فرمودند: «وَ احذَر مجالسه أهل البدع، فانّها تنبت فی القلب کفرا وضلالاً مبینا»(2) از همنشینی با اهل بدعت پرهیز کنید، زیرا باعث رشد و نموّ کفر و گمراهی آشکار در قلب می شود.

عملکرد سیاسی امام صادق علیه السلام در عصر مروانیان

عصر امام صادق علیه السلام عصر ضعف و سستی مروانیان و دوره انحطاط و زوال مروانیان و به قدرت رسیدن عباسیان بود. در این دوره بهترین فرصت برای امام علیه السلام ایجاد شد تا در زمینه های علمی و فرهنگی تلاش کنند و فعالیت های سیاسی خویش را ضمن حفظ موضع صلح طلبی خویش ادامه دهند. امام صادق علیه السلام در آن اوضاع با توجه به کمی یاران، اگر چه از ظلم و ستم خلفای مروانی غمناک بودند، امّا به صورت مسلّحانه بر ضد خلفا قیام نکردند بلکه تنها به امور فرهنگی همچون تدریس علوم اسلامی، مبارزه با فِرَق غیر اسلامی و ارشاد و هدایت شیعیان بسنده کردند؛ زیرا از نظر امام علیه السلاممبارزه آشکار با حاکمیت بدون فراهم بودن مقدّمات آن جز شکست و نابودی نتیجه دیگری نداشت.