سادات حسینی در عصر مروانیان صفحه 69

متولّد شد و دارای فضل و کمالاتی بود. او پس از شهادت پدرش به این سبب که مردم را به امامت امام صادق دعوت می کرد به امر خلیفه دستگیر شد و توسط یکی از مروانیان با خوراندن زهر به شهادت رسانید.(1)

شیخ مفید نقل می کند که عبداللّه به بارگاه مردی از مروانیان دعوت شد و آن شخص قصد کشتن او را کرد عبداللّه از او خواست که از این کار در گذرد، تا خدا را در ارشاد دینش یاری کند و نیز در پیشگاه مقدس خداوند برایش شفاعت کند. ولی آن مرد اموی گفت: تو را این مقام و مرتبه نیست که نزد خداوند از من شفاعت کنی. او عبداللّه را زهر داد و به شهادت رسانید.(2)

علی بن محمد باقر علیه السلام

وی در زمان امام باقر علیه السلام به دستور خود امام، برای امر تبلیغ و ارشاد مردم راهی فین کاشان شد و پس از سه سال توقّف در آن منطقه، عدّه زیادی از شیعیان به ایشان پیوستند به همین سبب حاکمان آن منطقه که والیان خلافت مروانی بودند، او را به قتل رساندند.(3) درباره محل دفن ایشان اختلاف است. عده ای قبر او را در جعفریه بغداد دانسته اند و عده ای معتقدند که پس از شهادت، ایشان را در مشهد اردهال دفن کرده اند که امروز مزارش زیارتگاه شیعیان و عموم عاشقان دلسوخته اهل بیت علیهم السلام است. بنابر گفته منابع تاریخی امام باقر علیه السلاماعقابی جز از نسل امام صادق علیه السلام نداشته اند؛ چرا که فرزندان امام علیه السلام یا در نوجوانی از دنیا

1- سید حسین حسینی زرباطی، بغیه الحائر فی احوال اولاد امام باقر علیه السلام، قم، نشر کتابخانه آیت اللّه مرعشی، چاپ اوّل، 1416ه .، ص167.
2- شیخ مفید، الارشاد، ص270.
3- سید حسین حسینی زرباطی، بغیه الحائر فی احوال اولاد امام باقر علیه السلام، ص167 - 168.