مهتاب اهل بیت علیها السلام: سیری در زندگی کریمه اهل بیت، حضرت معصومه علیها السلام صفحه 150

چشمانی که تاب دیدن تو را ندارند، کور بمانند. ریسه های نور از آسمان تا زمین کشیده شده است. این همه به یمن آمدن توست؛ کریمه اهل بیت علیهاالسلام.

ریحانه بهشتی بودی و سرزمین من عطش رایحه تو را داشت.

آمدی تا انیس و هم دم خلوت برادر باشی و غم غربتش را با شانه های خود قسمت کنی. افسوس که راه، راهزن آرزوهایت شد و تن رنجورت، آن همه اندوه را تاب نیاورد!

از این افسوس پایدار، فانوس اشک های مان را قرن هاست که روشن کرده ایم، به یاد داغ های تو.

قم، بوی توس می دهد

امروز شهرمان را به یمن میلادت آذین بسته ایم. گنبد طلایی حرمت در هاله چراغ های رنگین و نوارهای نورانی چه قدر ملکوتی شده است! موسیقی شادی که از مناره ها بلند است، در کوچه پس کوچه های شهر می پیچید. همه جا گل است و شیرینی، همه سرشار از شادمانی اند.

... ولی نمی دانم چرا شهرم عطر توس گرفته است! شاید مسافری غریب به تهنیت و شادباش آمده است؛ شاید برادری به دیدار خواهری... شاید... .