مهتاب اهل بیت علیها السلام: سیری در زندگی کریمه اهل بیت، حضرت معصومه علیها السلام صفحه 176

بی قراری بانویشان را به گوش تو برسانند.

هزاران مرغ دل به زیر پای پرآبله مسافرشان سربریدند، تا بلا و بیماری از تن نازنینش دور شود. سختی راه و زخم زبان بیگانه و درد غربت بهانه بود برای غروب آن ستاره گم نام در مشرق آسمان؛ غم دوری تو بود که کمر طاقتش را شکست و دل صبورش را آب کرد.

یا تو دیر آمدی برادر، یا خواهرت زود رفت!

بانوی نور

-1

بلور صدایت می شکند با تلنگر غم.

شمع ها را دانه دانه خاموش کرده ای، بانو!

به تصویر خاکستری امید، چشم دوخته ای و خاموشی خویش را نظاره می کنی.

اینجا در میان پر سوزانِ پروانه های شیفته نور ولایت حس غریبی در تار و پودت چنگ انداخته است.

قاصدکِ خیالت را به مدینه پرواز داده ای و کبوتر نگاهت کاظمین را طواف می کند.

بر نسیم خاطراتت می نشینی و خود را در هیاهوی خاندان آسمانی ات، میهمان می بینی. سجاده مادر، شانه های استوار پدر، قامت رعنای برادر؛ اهل بیت بهشتی بر زمین.