مهتاب اهل بیت علیها السلام: سیری در زندگی کریمه اهل بیت، حضرت معصومه علیها السلام صفحه 179

توست؛ بی سبب نیست که خورشید از شانه های طلایی قم نور می گیرد. بیهوده نیست که کهکشان ها مسیر شبانه روزی شان ضریح دست های توست؛ دست های تو که بوی کرامت خاندان پیامبر را می دهد.

ما اینجا نشسته ایم، با تمام نداشته هایمان؛ در سفره هایمان کمی نور بریز!

هوای حرم

-1

هنوز نگاه ها، به پنجره های گره گشای تو گره خورده است و چشم ها، اشک بار کرامت بی اندازه توست.

هوای حرم، در هوای سینه پیچیده است.

برای لحظه ای، به کبوتران گنبدت غبطه می خورد این پاهای زمین گیر، آن گاه که پرندگان آسوده از روی مناره ها به زمین می آیند و باز برمی گردند.

نوری در صحن حرم منتشر شده و گویی خورشیدی در آستان خاک آرمیده است.

دست های نیاز و استغاثه به ضریحت هجوم می آورند و نجواهای عاشقانه از دریچه های خسته بی پناه، برایت واگویه می شوند.

می آیم و پا به صحن آرامشت می گذارم. زنجیره های وجودم را بندبند به پای ضریحت می کشانم و با تمام وجود از هجوم دردها به آغوش عنایت تو پناه می آورم.