مهتاب اهل بیت علیها السلام: سیری در زندگی کریمه اهل بیت، حضرت معصومه علیها السلام صفحه 188

البته زیارت می رود که ظلمت دل خود را به نور تبدیل کند و نقص خود را در سایه کمال آنان برطرف سازد. این خاصیت «نگاه در آینه» است.(1)

زیارتی مقبول است که در حالات روحی و رفتار و اخلاق و تهذیب زایر، اثر داشته باشد. زیارتی با معرفت، با قصد قربت، دور از ریا و تظاهر، بدون آمیختن آن به گناه، حفظ صفای روح در ایام پس از زیارت، نزدیک تر شدن به اهل بیت، دورتر شدن از اهل معصیت، توبه کردن و پاک شدن و پاک ماندن و اینها یعنی قبولی زیارت!(2)

اذن دخول

چه صادقانه و ساده، این زایران خسته و از راه دور آمده، از هوای معنوی حریم حرمت استنشاق می کنند. در صحن مطهر که نفس می کشند، روحشان شاداب می شود. گاهی هم چند قطره اشک بدرقه سلامشان است. به خصوص وقتی می خواهند از این شهر بروند و سفر زیارتی شان به پایان رسیده باشد و برای «زیارت وداع» آمده باشند.

بی بی جان! از این حرف ها بگذرم. آمده ام تا از نزدیک عرض ادب کنم. از صحن گذشته ام، کفش هایم را به کفش داری سپرده ام، اینک در رواقی هستم که به راحتی ضریحت را می بینم، چه جلوه و صفایی دارد!

باور دارم خیلی از دل های تیره، جان های غبار گرفته، چشمان غریبه با