مهتاب اهل بیت علیها السلام: سیری در زندگی کریمه اهل بیت، حضرت معصومه علیها السلام صفحه 224

دوختم چشم به اشراق نگاهت بانو

سوختم در تب ابیات پرآهت بانو

می کشد صافی ایمان نمازت دل را

تا سروش ملکوتی پگاهت بانو

واژه ها دل به تو دادند اگر بستانی

عرش مبهوت در ادراک نگاهت بانو

باز تا آبی افلاک غزل خواهم گفت

یک ضریح آینه جاری است به راهت بانو

ای غزل مبهم برخورد دو بال است بدان

هر کبوتر بچه محتاج پناهت بانو(1)

شوق حرم

چند وقت است دلم می گیرد

دلم از شوق حرم می گیرد

مثل یک قرن شب تاریک است

دو سه روزی که دلم می گیرد

مثل این است که دارد کم کم

هستیم بوی عدم می گیرد