مهتاب اهل بیت علیها السلام: سیری در زندگی کریمه اهل بیت، حضرت معصومه علیها السلام صفحه 70

ترجمانی از زیارت نامه حضرت معصومه علیهاالسلام

آرام آرام با گام هایی کوتاه به سوی تو می آیم. شنیده ام که برادر بزرگوارت فرمود: زایر کویت را، شاهد رویت را مأوایی جز بهشت روا نباشد، اگر آگاه به حقت باشد و آشنای مرامت.

و من شرم و حیایم زآنجاست که سال ها در جوارت زیسته ام و غافلم از نور رخت. ورنه چون مردان خدا، سحر به سحر پشت درب خانه ات معتکف می شدم، شاید در ضیافت لطف و کرمِ تو بر دیگران پیشی جسته باشم.

اکنون با همین دل زار و خانه خراب به سوی تو می آیم. آیا اجازه ورود می دهی و هم اذن حضور؟

کاش این اشک ها که از سرّ ضمیر بر می آید و بر پهنای گونه غلتان می شود، نشان از اذن تو باشد. پس گام برمی دارم، می آیم و می آیم در حالی که نرگس دیده ام را با باران رحمتت سیراب کرده و دل را به پنجره ضریحت گره زده ام.

الله اکبر! الله اکبر! خدا برتر از آن است که به وصف آید و هم لطف و رأفتش والاتر از آنکه خاطیان درگاهش را نبخشاید. سپاس او را که هر چه حمد و ستایش است، بر ذات اقدس او باشد.

خدایا! خدایا! اگر خطا کارم و سیه روی، تو از هر آنچه آلودگی است، پاک و منزهی.

سلام بر آدم همان عبد برگزیده و خالص و هم بر نوح پیام رسان بزرگ خداوند.