مهتاب اهل بیت علیها السلام: سیری در زندگی کریمه اهل بیت، حضرت معصومه علیها السلام صفحه 90

شفا یافتنش را پرسیدم. گفت: عطش بر من غلبه کرد. خجالت کشیدم که در را بکوبم و از شما آب مطالبه کنم. لذا به حال عطش خوابیدم.

در عالم رؤیا کاسه آبی به من دادند و فرمودند: «این آب را بخور که شفا می یابی.» آب را خوردم و از خواب بیدار شدم. نه از عطش خبری بود و نه از فلج اثری».(1)

شفای خادم حرم

«میرزا اسدالله از خادمان حرم حضرت معصومه علیهاالسلام به سبب مرضی انگشتان پایش سیاه شده بود. جراحان اتفاق نظر داشتند که برای پیش گیری از سرایت مرض به بالا، لازم است پای او قطع شود. قرار شد که فردای آن روز پای او را جراحی کنند. میرزا گفت: حال که چنین است، امشب مرا به حرم مطهر ببرید. وی را به حرم بردند. شب هنگام خدّام درِ حرم را بستند و او نزد ضریح تا نزدیک صبح از درد می نالید. ناگهان خدّام صدای میرزا را شنیدند که می گوید: در حرم را باز کنید. حضرت مرا شفا داده است. پس از باز کردن در ایشان تعریف کردند: که در عالم خواب، خانمی مجلله نزد من آمد و فرمود: تو را چه می شود؟ عرض کردم که این مرض مرا عاجز نموده و از خدا شفای دردم یا مرگ را می خواهم. آن بانو گوشه مقنعه خود را چند دفعه بر روی پای من کشید و فرمود: شفا دادیم تو را. عرض کردم شما کیستید؟ فرمودند: چگونه مرا نمی شناسی و حال آنکه افتخار خدمت