مشاهیر تشیع خواجه نصیرالدین طوسی صفحه 66

علا حده را داشت و او بود که هولاکو را بر کشتن خلیفه واداشت.(1) ابن قیم جوزیه شاگرد ابن تیمیه در کتاب «اغاثهْ اللهفان من مکاید الشیطان» نیز از استاد خود پیروی کرد و خواجه را مشرک و عامل قتل خلیفه معرفی کرد.

«هنگامی که فرصت به سراغ ملحد و حامی شرک و کفر نصیرالدین... آمد از پیروان پیامبر (اسلام) و مومنان به کیش او انتقام گرفت (آری) او مسلمین را از دم شمشیر گذراند... و خلیفه را بکشت...».(2)

عقاید خواجه در بیشتر تالیفات کلامی و دینی وی مانند کتاب های «تجرید العقاید»، «قواعد العقاید»، «فصول نصیریه»، رساله امامت، رساله اعتقادات و کتاب «مصارع

المصارع» نشان دهنده مذهب اثنی عشری خواجه است. خواجه در مواضع متعدد در کتب کلامی خویش عقیده و مذهب خود را صریحاً بیان نموده و درباره اسماعیلیه اظهار نظر کرده و آنها را کافر خوانده است از جمله در رساله امامت که آن را به درخواست مجد الدین علی بن نام آور نوشته، این طایفه را از جمله طوائف اسلام خارج دانسته است.(3) به جز عده ای از علمای متعصب سنی، مورخان دیگر عموماً محقق طوسی را به شیعه ای با دیانت و تقوی توصیف کرده اند.(4)

اواخر عمر خواجه نصیر الدین و وفات او

پس از مرگ هولاکوخان ولیعهد وی اباقاخان به سلطنت رسید. خواجه در

1- ترجمه از رساله رد بر نصیریه، چاپ مصر، ص89.
2- محمدبن ابی بکر ابن قیم جوزیه، اغاثه الهفان، ج2، ص263.
3- نصیر الدین طوسی، رساله امامت، نسخه خطی کتاب خانه آستان قدس رضوی، 551م.
4- ابن شاکر، فوات الوفیات، ج2، ص151؛ الوافی بالوفیات، صفدی، ج1، ص182.