ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها صفحه 20

خدا چیزی جز سوت زدن و کف زدن نبود و این حاکی از میزان سماجت آنان در جهل است.

برخی از بزرگان و متفکرین عرب که پرستش بت ها را رد می کردند عبارتند از:

1- امرؤ القیس

وی شاعر دوره ی جاهلی بود. می گویند برای انتقام خون پدرش از منزل خارج شد و به بت ذوالخلصه که بسیار مورد احترام بود رسید و با ازلام قرعه کشی کرد و تیر به نهی او از جنگ با خونخواهی پدرش خارج شد و آن را سه بار تکرار کرد؛ سپس تیرها را جمع کرد و شکست و به صورت بت زد و او را دشنام داد و گفت: اگر پدرت کشته شده بود، مانع من نمی شدی. سپس برای خونخواهی پدرش برگشت در حالی که می گفت:

لَو کُنتَ یا ذا الخلَصِ المَوْتورا

مِثْلی و کانَ شَیْخُکَ المَقْبُورا

قَتْلِ العُداهِ زُورا لَمْ تَنْهَ

عَنْ(1)

اگر به تو هم ای ذالخلص ستم شده بود و مانند من پدرت کشته شده بود، از کشتن دشمن باطل نهی نمی کردی.

2- غاوی بن عبدالعزی

او نیز بر بتی به نام سواع گذشت و دید که دو روباه پیش روی او چیزی می خورند. سپس برآن بت بالا رفتند و بر سر آن بول کردند. پس بت را مسخره کرد و گفت: