ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها صفحه 27

﴿وَ لاَ تَقْتُلُوا أَوْلاَدَکُمْ خَشْیَهَ إِمْلاَقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کَانَ خِطْئا کَبِیرا﴾؛(1)

فرزندانتان را از ترس فقر نکشید. ما آنان و شما را روزی می دهیم، مسلما کشتن آنان گناه بزرگی است.

زندگی اقتصادی

زندگی اقتصادی بسیاری از مردم بد بود به طوری که بیشتر ساکنین جزیره را زشتی فقر فرا گرفت، به طوری که به سختی زندگی می کردند. سرور زنان عالم پاره تن رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم در خطبه تاریخی جاوید خود «فدک» زندگی آنان را چنین توصیف کرد؛ فرمود: شما آب آلوده با بول شتران را می نوشیدید و از برگ و پوست درختان تغذیه می کردید.

فقر و بدبختی آنان به گونه ای بود که حشراتی را می خوردند که حیوانات نمی خوردند، آب آلوده می نوشیدند، کسانی که قدرت بیشتری داشتند کالاهای ارزنده را از دیگران می ربودند.

مورخین شکل تأسف باری از جنگ هایی که بین قبایل رایج بود و آثار زشتی که در جان و مال مردم باقی گذاشته را به تصویر کشیده اند.

معاملات ربوی در مکه شایع بود و سود ربوی به زشت ترین نوع آن جریان داشت؛ دینار به دینار و درهم به درهم و مکیان این نوع ربا را از انواع خرید و فروش می دانستند و چون اسلام ربا را حرام کرد، قریش با تمام نیرو به مبارزه با اسلام برخاستند. اولین رباخور ابوسفیان بود که سخت ترین کس از اهل مکه بود و چون منافع ربوی او در خطر بود، با