ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها صفحه 59

وحی

فرستاده آسمان - جبرئیل - بر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به رسالت خدای متعال نازل شد در حالی که حامل سوره ی عالی «اِقرَأ» بود که حاکی از عظمت خلق خدای متعال و ابتکار او از خلقت انسان است که آن را از علق پدید آورده و از منت و فضل او برای این که خواندن را که آغاز بزرگی برای علم و پیش رفت انسان است، به او آموخته است. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم سوره مبارکه را خواند در حالی که جانش پر از امید و آرزو و ترس و وحشت از ترس خدای متعال بود. او بار مسئولیت بزرگی در نجات انسان ها از سنگلاخ های ظلمت که مانع نفوذ نور در آن بود به عهده گرفته بود. جبرئیل به دنبال پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بود و او را تهنیت به مقام بزرگی که خدای متعال به او داده بود، بشارت می داد.

گفتگو با حضرت خدیجه

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به سوی خانه اش برگشت. ام المؤمنین خدیجه با تبسم فراوان به پیشواز او رفت و زیبایی های نور را در روی شریفش دید. پس فورا به او گفت: «دَثِّرُونی» «روی مرا بپوشانید».

فورا سرور زنان با اطمینان روی او راپوشاند و گفت: ای ابوالقاسم! تو را به خدا به من بگو چه پیش آمدی برای تو رخ داده است؟

به او گفت که خداوند او را به پیامبری و هدایت کننده و بشارت دهنده برای همه مردم برگزیده است. فورا به او تبریک گفت و او را تشویق نمود و به او اطمینان بخشید و به او گفت: به خدا سوگند خدای متعال تو را هرگز خوار نمی گرداند. تو صله رحم به جا می آوری و به ناتوان یاری